72. Wyler (DE) - Milsbeek

Finish!

Nou dat was het dan, de laatste etappe van mijn wandelavontuur. En wat een dag is het geworden!

Ik zal het maar schrijven zoals ik steeds heb gedaan, dan vertel ik mij vanzelf naar Milsbeek.😊

Oftewel: in de ochtend zijn Marieke en ik met de trein naar Nijmegen en vanaf daar met de bus naar Wyler gereisd. Als we daar onder een stralende zon de wandeling starten krijg ik mijn eerste onderscheiding, namelijk een gladiool in mij rugzak! Dat voelt al meteen speciaal.

laatste etappepunt, mét gladiool!

blij of nerveus?

Het is maar een stukje vandaag (10 km), dat had ik zo uitgekiend, maar wat een vreemd gevoel. Beetje als een schoolreisje heb ik naar verschillende mensen geappt.

Oja de route, dat moet eerst! Korte samenvatting: die gaat vandaag best veel over drukke wegen, al is het uitzicht overal mooi!

Na een paar kilometer binnenwegen mogen we een stuk langs het 'Duitse lijntje'. Hier wandel ik wel eens vaker, een erg mooi stukje. Een man op een fiets roept dat het nog niet kan, een gladiool "Dat is pas met de vierdaagse!", maar hij krijgt me niet van de wijs.

heerlijk

Als we dit pad verlaten zien we nog een paar stukjes mooie natuur: de vogeltjes fluiten er, paarden kijken even nieuwsgierig naar ons en een paar mooie waterpartijen nodigen uit om even naar te kijken. Maar veel mensen zijn ook aan het toeren in hun (oude) autootje en we moeten goed op het verkeer blijven letten. Een selectie uit dit prachtige stukje:

welkom wandelaars

Dan is het een beetje gedaan met de binnenweggetjes: de op-een-na-laatste weg loopt kilometers langs het Reichswald, mijn laatste stuk rechtdoor en dus een verplichte foto!

de weg is Nederland, de bomen links Duitsland

Deze weg eindigt voor ons ongeveer bij het prachtige 'boscafé Merlijn' in Grafwegen. Dit pareltje ligt 10 minuten lopen van de finish vandaag dus ik kan hier mooi timen om ongeveer de afgesproken tijd bij het eindpunt te verschijnen. Ik was hier overigens vreemd genoeg nog nooit geweest maar ik ben zeker van plan hier nog vaker te gaan zitten, want ten eerste zit je heerlijk tussen de kippen en de ganzen en andere beesten, maar ook staat het hele terrein vol met zeer uiteenlopende (kunst-)objecten en andere curiosa, het woord kneuterig is hier volledig op zijn plaats!

Helaas is er geen koffie vandaag want de stroom doet het niet, maar het maakt niet uit. Hier word ik al binnengehaald door vriendin Linda, een leuk voorproefje voor straks! Ik merk dat ik steeds zenuwachtiger word dus als we opstappen zucht ik maar een paar keer diep.

Het allerlaatste wat ik over de route kan vertellen is het stukje bergaf, bekend als de 'Zwarteweg'. Het is hier zeer druk met scheurende auto's en motoren en wielrenners, al gaat het verkeer even (letterlijk) aan me voorbij.

Want daar komt hij binnen bereik, grenspaal 589!! De eerste en nu laatste stap van mijn tocht. Ongelofelijk!!

En hoewel ik best weet dat er mensen op me staan te wachten zie ik op dat moment niemand. Hoewel, ik zie een paar bekende gezichten op het terras van 'de Diepen'. Het zal wel, eerst aftikken bij de grenspaal die helemaal uit het zicht is door de brandnetels, welja! Maar toch: App uit. Gedaan! Klaar!!

Dat was het dan!

Na het moment suprême 😉 kijk ik wat rond en zie dan beweging een stukje verder op het pad. Er klinkt muziek en de Nederlandse driekleur wappert. Ok, dan zal het daar te doen zijn 😃. We lopen ernaartoe en ja hoor, daar staat mijn welkomstcomité. Vrienden en familie staan me op te wachten bij de verkeerde grenspaal! Een prachtige misser van vriend en zwager Koen (wat hij nog heel vaak zal horen 😎).

Maar het is fantastisch. Ik krijg complimenten en cadeautjes (en kippenvel natuurlijk). Ik geloof dat ik de rest van de dag geglunderd heb maar die eerste minuten in ieder geval enorm!

Rondje NL plus 50 meter

broer Mark en etappeloopster Marsha

bij grenspaal 597, ook leuk 😅

vrienden Arjo en Jacko

broer Ruud

schoonmoeder Marie-José

(er komen nog meer foto's)

We wandelen uiteindelijk met z'n allen naar het terras van het eetcafé en ik trakteer iedereen zoals beloofd op gebak en een drankje.

Ik krijg een mooie medaille van Marieke, flessen wijn, een prachtige fotokoffiemok, kaartjes, brieven en bloemen.

Ik zal niet iedereen noemen maar ik ben vooral bijzonder trots dat mijn ouders en mijn tante Annie er zijn. Tante Annie is een trouw lezer van mijn blog en dat maakt het extra leuk!