72. Wyler (DE) - Milsbeek

Afbeelding
  Relive filmpje van deze etappe Finish! Nou dat was het dan, de laatste etappe van mijn wandelavontuur. En wat een dag is het geworden! Ik zal het maar schrijven zoals ik steeds heb gedaan, dan vertel ik mij vanzelf naar Milsbeek.😊 Oftewel: in de ochtend zijn Marieke en ik met de trein naar Nijmegen en vanaf daar met de bus naar Wyler gereisd. Als we daar onder een stralende zon de wandeling starten krijg ik mijn eerste onderscheiding, namelijk een gladiool in mij rugzak! Dat voelt al meteen speciaal. laatste etappepunt, mét gladiool! blij of nerveus? Het is maar een stukje vandaag (10 km), dat had ik zo uitgekiend, maar wat een vreemd gevoel. Beetje als een schoolreisje heb ik naar verschillende mensen geappt.  Oja de route, dat moet eerst! Korte samenvatting: die gaat vandaag best veel over drukke wegen, al is het uitzicht overal mooi! Na een paar kilometer binnenwegen mogen we een stuk langs het 'Duitse lijntje'. Hier wandel ik wel eens vaker, een erg mooi stukje. Een man...

4. Reuver - Herkenbosch

Zo, de day after the day before. Met fikse spierpijn weer naar Reuver getogen en naar het eindpunt van gisteren gelopen. 

Vanaf daar is het ook weer eindeloos rechtdoor. Dat weet ik nog want ook hier is mijn route tevens Pieterpad. Toen was het zomer, nu is het herfst met de fantastische kleurenpracht die daarbij hoort. Ik loop vandaag 'slechts' 16 km maar het is erg mooi, vrijwel alleen maar bos maar dan wel aan de 'rand' zodat er vrijwel telkens ook nog van een mooi uitzicht te genieten valt.

Ik raak gehecht aan de grenspalen die als wachters langs mijn route staan. Het zijn mijn vrienden geworden, ik geef er een tikje tegen als ik erbij kan. 
Het is soms wonderlijk dat de grens zo'n 20 m (of 100) van het pad verwijderd is waardoor de palen als verloren tussen de bomen staan, zonder ooit of slechts zeer zelden door iemand gezien te worden. Mooi gezicht wel.
Hier maak ik voor het eerst mee dat de route niet gevolgd kan worden zoals in het boekje. Het bospad loopt dood tegen een autoweg die ik niet over durf te steken. Ik zou door een sloot moeten, over vangrails klimmen, een middenberm en 2x2 drukke rijbanen oversteken. Ik besluit het weiland te volgen en na een paar prikkeldraad afrasteringen kom ik weer op een paadje dat weer een verhard fietspad wordt dat uiteindelijk de autoweg oversteekt als brug. Eind goed al goed. De volgende paar kilometer bestaat de grens uit een rij bomen met aan beide kanten een breed pad, jawel een Duits en een Nederlands pad. Waarschijnlijk stamt dit uit de tijd dat we minder goede vrienden waren. Het pad duikt uiteindelijk natuurgebied 'de Meinweg' in maar ik sla af naar de bus in Herkenbosch. Ik geloof dat ik in 16 km vier keer van richting ben veranderd, heerlijk! :)

Totaal inclusief vandaag:



Reacties