72. Wyler (DE) - Milsbeek

Afbeelding
  Relive filmpje van deze etappe Finish! Nou dat was het dan, de laatste etappe van mijn wandelavontuur. En wat een dag is het geworden! Ik zal het maar schrijven zoals ik steeds heb gedaan, dan vertel ik mij vanzelf naar Milsbeek.😊 Oftewel: in de ochtend zijn Marieke en ik met de trein naar Nijmegen en vanaf daar met de bus naar Wyler gereisd. Als we daar onder een stralende zon de wandeling starten krijg ik mijn eerste onderscheiding, namelijk een gladiool in mij rugzak! Dat voelt al meteen speciaal. laatste etappepunt, mét gladiool! blij of nerveus? Het is maar een stukje vandaag (10 km), dat had ik zo uitgekiend, maar wat een vreemd gevoel. Beetje als een schoolreisje heb ik naar verschillende mensen geappt.  Oja de route, dat moet eerst! Korte samenvatting: die gaat vandaag best veel over drukke wegen, al is het uitzicht overal mooi! Na een paar kilometer binnenwegen mogen we een stuk langs het 'Duitse lijntje'. Hier wandel ik wel eens vaker, een erg mooi stukje. Een man...

6. Vlodrop - Susteren

 Het bevalt me allemaal zeer goed. Ondanks het feit dat de grens vanzelfsprekend geen rekening houdt met dat wandelaars een mooie pittoreske groene blabla route willen is dat tot nu wel degelijk het geval. Ook vandaag is de omgeving weer prachtig! Dit keer geen bos maar leuke weggetjes door het grensgebied met een on-Nederlands uitzicht. Ik kan het grootste deel van de route kilometers om me heen kijken. Er is 1 lang recht stuk op een drukke 80 km weg aan de Duitse kant van de grens en daar valt iets op. Tegemoetkomende auto's (ik loop altijd links) zetten allemaal hun richtingaanwijzer even aan om mij te laten weten dat ze me zien. En ook al rijden ze hard, het is toch een geruststelling. Ik heb dit nooit in Nederland gezien. Sporadisch natuurlijk wel maar hier lijkt het de normaalste zaak van de wereld, goed zo buurman! 1 auto zie ik hard remmen voor wat blijkt een groepje van vier reeën te zijn. De beestjes rennen zonder blijkbaar iets te zien zo hard als ze kunnen door het veld en de weg over. Omdat het zo'n open terrein is kan ik ze nog minutenlang volgen, ze blijven maar rennen. 



Ik loop door het dorpje met de prachtige naam 'Spaanshuisken', ik heb deze naam nog nooit gehoord, maar na 2 minuten ligt het dan ook alweer achter me, en vanaf daar gaat de route weer vrijwel noordwaarts. Ik zal eens proberen te achterhalen hoe al deze soms vreemde hoeken in de landsgrenzen zijn ontstaan. Sterker nog, als ik dat van tevoren weet voegt dat weer wat toe aan de beleving (of zoiets).

Een gevoel van déjà vu overvalt me, maar een paar seconden later is het duidelijk, ook hier weer een stukje Pieterpad, grappig dat ik het nog herken. Ik bevind me inmiddels in het smalste stukje Nederland, het is hier slechts 4,8 km breed wat over het algemeen door niemand goed geraden wordt. Het stond op een bordje toen ik Echt gepasseerd was tijdens het Pieterpad, ik verbaasde me toen ook dat die afstand niet groter was weet ik nog. Het valt me trouwens op dat er overal bordjes staan met 'smalstestukjenederland', je moet maar iets verzinnen om toeristen te lokken..

Goed, na zo'n 29 km ben ik in Susteren. De route komt in dit geval vlak langs het station (al rijden er geen treinen maar bussen vandaag) en ik keer tevreden huiswaarts


Totale route inclusief vandaag:


Reacties