13. Berg aan de Maas - Maasbracht

Relive filmpje van deze etappe

Ik heb een dagje vrij genomen met de bedoeling om 2 etappes te lopen dit weekend. Het belooft een zonnige dag te worden, en in het weekend zelfs lenteachtig. Ik merk al dat er iets is veranderd, want terwijl ik om kwart voor 7 naar het station loop hoor ik voor het eerst dit jaar de merels fluiten, een bijzonder fijn moment elk jaar vind ik.

Ik neem de trein naar via Roermond naar Sittard, en daarna brengt de buurtbus me naar Berg a/s Maas en daar ga ik weer!

De eerste kilometers volg ik de dijk langs de grensmaas. Het is zonnig en de zon maakt samen met het talud van de dijk dat ik een apart lange schaduw heb.

Ik passeer de dorpen Obbicht en Grevenbicht maar slechts aan de zijkant dus ik krijg er verder niets van mee.

Hierna komt er stuk waar weer flink ontgrond wordt. Ik had al verwacht dat de route anders zou gaan dan het 'lijntje' op mijn telefoon maar toch is het vreemd, want een meneer die zijn hond aan het uitlaten is zegt dat het al een paar jaar afgesloten is om die reden. Ook hier lopen de wegen zoals ze in Google Maps te zien zijn dwars door het water. 

Ook de alternatieve route die ik kies blijkt dood te lopen zonder dat er ergens een bord of andere aanwijzing te zien is. Ik treur niet en maak een nóg iets langere omweg.

Wat verder vinden de daadwerkelijke afgravingen plaats. Een enorme bedrijvigheid van kranen, bulldozers, vrachtwagens, draglines en andere enorme machines graven het zoveelste grindgat hier. Van een afstand lijkt het of er lukraak zand en grind heen en weer wordt verplaatst maar er schuilt ongetwijfeld een systeem achter. Het is fijn voor de watersport en wellicht de horeca dat hier zo veel water is maar het is ook wel een aanslag op het landschap en er is ook redelijk veel tegenstand tegen lees ik later.

Verderop zou ik door het gehucht Visserweert moeten maar er is een brug over een uitloper van de maas die ook weer niet op Maps wordt aangegeven en het lijkt erop dat ik niet door het dorp kan. Wederom een honduitlater laat me weten dat Visserweert inmiddels op een soort eiland ligt en dat de weg naar Roosteren niet meer bestaat, al 3 jaar niet meer zelfs! Ik keer weer terug en volg als alternatief de dijk naar Roosteren en maak een mental note dat ik thuis het routebestand moet aanpassen. Ik wil namelijk de 'goede' route als GPX kunnen aanbieden aan mensen die ook dit rondje NL willen lopen. Aldus.

Ik had in mijn boekje iets grappigs gelezen: tussen het gehucht Kokkelert en het dorp Roosteren zou zich het meest wanstaltige huis van de hele route moeten bevinden. Ik heb een zwak voor lelijke huizen maar het is me ontschoten dat dat tijdens deze etappe is, en het valt me ook niet als zodanig op. Dus heel jammer maar een gemiste kans op een mooie foto en een leuk momentje hoofdschuddend stilstaan. (hier is streetview ook nog niet geweest dus ik kan het ook niet terugzoeken)

De route gaat verder langs een drukke weg (gelukkig wel fietspad) tussen de maas en het kanaal. Het volgende dorp is Ohé en Laak waar ze een mooi kasteel (Het Geudje) hebben, althans ik vind het een mooi plaatje.

In Limburg staan plaatsnamen altijd aangegeven in het Nederlands én in het Limburgs. Meestal is het dialect direct te herleiden aan het Nederlands maar in dit geval kan ik er geen kaas van maken. Achteraf blijkt dat het woord (Genoea) door de tijden heen naar Ohé is verbasterd. Grappig detail: geen enkele inwoner van Ohé noemt het dorp ooit zo..

Nog een mooi plaatje, ik blijf even kijken naar een kudde paarden die vredig in de uiterwaarden hun ding doen. Of ze bij de Konik of bij de Przewalski horen moeten ze zelf maar uitmaken..

Langs jachthavens, campings en scheepswerven gaat de route naar Laak (de andere helft) en dan naar Stevensweert. Ik moet de contouren van dit prachtige vestingdorp volgen, maar ik las een pauze in om even naar het centrum op en neer te lopen om een blik te werpen op dit historische pareltje.

Het laatste stuk loop ik over de dijk van het kanaal naar Maasbracht waar ik een kort praatje maak met de zoveelste hondenbezitter (m/v) van de dag. Ik vraag quasi onwetend of de kerk in de verte die van Thorn is (dat is hij), maar de mevrouw (die in Maasbracht woont) zegt dat dat niet het geval is want Thorn ligt heel ergens anders. Ik beloof haar de kaart nog eens te raadplegen en loop glimlachend de laatste kilometer naar de sluis van Maasbracht.
Daar aangekomen volg ik de cyclus van het schutten van een schip, 12 meter omlaag. Indrukwekkend.
De bushalte is vlakbij en ik keer tevreden huiswaarts, de teller zegt 29,5 km!

Totale route inclusief vandaag: