17. Luyksgestel - Reusel

Relive filmpje van deze etappe

Maar eerst:
Ik heb al eerder geprobeerd om de schrijver van mijn routeboekje te vinden met Google. Ik loop toch een paar duizend kilometer in zijn voetsporen en ik wilde graag wat meer te weten komen over zijn avontuur destijds, maar het enige wat ik helaas kon vinden was een overlijdensadvertentie van februari 2018 die vrijwel zeker de goede man betrof.
Zijn kompaan (mooi woord dat hij steeds gebruikt) is helemaal niet te vinden op internet, maar wel vond ik een krantenartikel ter ere van het uitbrengen van het boekje in het jaar 2000 en daar stond een correspondentieadres bij vermeld. Een beetje speurwerk leerde dat op dat adres nog steeds iemand woont met dezelfde achternaam, wellicht de weduwe naar ik aannam.
Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en een brief geschreven naar het bewuste adres, want wie niet waagt..
Tot mijn vreugde heeft de mevrouw in kwestie mij vorige week gebeld. Zij is inderdaad de weduwe van wijlen de auteur en stelde het absoluut op prijs dat ik de brief heb geschreven. Ze beloofde me dat ze een brief terugschrijft "ik doe niet aan computers", en deelt me tevens mee dat de kompaan elders is gaan wonen maar dat ze me zijn gegevens zal geven. Wordt vervolgd dus, en ik zou het erg leuk vinden om een van hen te ontmoeten/spreken.

Dan mijn wandeling gisteren:  omdat het reizen per openbaar vervoer erg lang ging duren heb ik de vouwfiets weer eens van stal gehaald. Met deze in de auto ben ik naar het eindpunt in Reusel gereden en vanaf daar naar het beginpunt in Luyksgestel gefietst. Het fietsen op zich gaat goed maar ik ben niet gewoon om zulke (25 km) afstanden te fietsen dus het is toch wel vermoeiend, zeker met bijna 40 km wandelen voor de boeg. (Er komt wel een nieuw zadel!) Toch werkt deze manier van logistiek goed in zulke gevallen dus geen geklaag!

Deze etappe bestaat vrijwel helemaal uit zandwegen en bospaden, ik ben zelfs nauwelijks boerderijen of huizen gepasseerd die vaak toch kenmerkend zijn voor buitengebied als dit. Het volgende plaatje is treffend voor vandaag:

Het is de hele dag onbewolkt, 7 graden en windstil, wederom perfect wandelweer. Om 11:37 sta ik even stil omdat precies dan de lente begint.
Volgens mij digitale route moet ik ergens een pad in waar een zelfgemaakt 'streng verboden toegang' bord staat, gelukkig is er een vrijwel evenwijdig pad wat ik een tijdje kan volgen en daarna kan ik ook weer terug naar het 'verboden' pad om verder te gaan volgens het oorspronkelijke plan. Ik heb niet kunnen ontdekken wat er precies verboden was want het lijkt me verder een normaal bos, het zij zo. Nog in hetzelfde bos moet ik de route een paar keer een stukje aanpassen vanwege paden die wél in Maps voorkomen maar zich binnen iemands afrastering bevinden. Óf er is een goed breed pad dat helemaal niet op de kaart voorkomt, dat blijft me soms verwonderen. Wel pas ik in zulke gevallen later thuis de officiële GPX route aan, misschien wil iemand ze ooit nog gebruiken 😊.

Ongeveer halverwege moet ik een weg oversteken om in het volgende bos te komen, en precies hier staat dan wél een gebouw, Herberg 'In het wilde Zwijn' om precies te zijn. Ze zijn open voor 'to go' en ik geniet vanwege de nog steeds verboden terrassen op een boomstronk van koffie en een lekker stuk appelgebak.
Even verder moet ik de A67 oversteken omdat de grens dat hier ook doet. Helaas mag ik het hier niet dus ik moet 5 km omlopen om via een bruggetje aan de andere kant van de snelweg te geraken en daarna weer terug naar de grens. De omweg bestaat wel uit mooie paadjes wat het leed prima compenseert, bovendien was ik op de hoogte.

Het gaat verder over lange rechte stukken, precies de grens volgend. Op de meeste plaatsen is het nog best modderig maar met een beetje zigzaggen is het goed te doen.
Het laatste stuk (4 km) is een weg die eerst een asfaltweg is, dan een brede onverharde weg, een breed pad, een iets minder breed pad, een karrenspoor en tenslotte een smal paadje. Volgens Maps was het laatste stuk geen pad meer en het was niet te ontdekken met de satellietbeelden, dus heb ik vertrouwd op het boekje waar het lijntje wel doorliep tot het (mijn) eindpunt. Net na het moment waarop ik had besloten dat het bospaadje inderdaad volledig bestond kwam ik bij het volgende 'verboden toegang Art. blabla wetboek enz.'. Ook was het pad ter plaatse afgezet met een stuk of zeven rijen prikkeldraad, wat me deed besluiten de gok niet te nemen om het verbod te negeren. Op een paar honderd meter van de finish is dat niet heel leuk meer al ben ik mentaal goed voorbereid op zulke relatieve tegenslagen. De omweg was een kilometer of twee, ook weer over een pad dat niet bestaat volgens mijnheer Google.

Hoe dan ook, na 38 kilometer kwam ik weer bij de auto aan, al denk ik dat het in werkelijkheid een paar km minder was. Ik zie dat aan het zeer grillige lijntje van mijn opgenomen route wat betekent dat de GPS nauwkeurigheid te wensen overliet. 
Met de auto ben ik weer naar het beginpunt gereden waar het fietsje braaf stond te wachten, en daarna weer tevreden naar Cuijk.

Totale route inclusief vandaag: