30. Cadzand Bad - Vlissingen

Relive filmpje van deze etappe

De eerste kustetappe vandaag! En tot mijn grote genoegen is Marsha met me mee. Marsha, prachtmens en vriendin voor het leven, kan geen hele lange afstanden lopen maar daar heb ik rekening mee gehouden door de vorige etappe wat verder door te lopen, zodat de wandeling vandaag binnen de perken blijft. Dus staan er 12 km strandwandeling en een boottocht op het programma, en dat valt prima binnen de mogelijkheden!

Om er niet een al te lange dag van te hoeven maken hebben we een hotelletje in de buurt geboekt. Het is een kneuterig maar prima onderkomen. Wel vinden we dat 9 uur wat laat is om aan het ontbijt te mogen aanschuiven maar de kwaliteit van het ontbijt is dusdanig dat we de vriendelijke mensen dit graag vergeven. 

We parkeren de auto vlakbij paviljoen 'Strand Ruig' waar we onze wandeling beginnen.

Het is heerlijk weer, tot 14 graden, met een zonnetje en een wolkje. De jas kan omgeknoopt worden en zacht briesje waait in onze rug. Op het strand is het rustig, we genieten van de vele blije honden die met elkaar stoeien en eindeloos tennisballetjes uit de golven ophalen en terugbrengen naar hun baasjes. Ook paardjes in de  branding zijn altijd prachtig om te zien. 

We proberen op het harde zand op de vloedlijn te lopen maar af en toe moeten we toch een stukje door het losse zand of uitwijken voor een golf om geen natte sokken te krijgen. Dat brengt ons gesprek op de 'theorie' dat elke zevende golf hoger is dan de andere. We testen deze uitspraak door de golven te tellen en streepjes in het zand te trekken waar ze eindigen. We constateren (n=1) dat de theorie op waarheid berust (we zullen onze Nobelprijs te zijner tijd ophalen 😄).

Zo lopen we de hele route lekker te babbelen over alles wat ons bezighoudt. Een korte rekensom leert dat we al langer dan 35 jaar vrienden zijn. In al die jaren is er veel gebeurd op allerlei vlakken, en zowel de fijne herinneringen als de onoverkomelijke mindere komen ter sprake. We begrijpen elkaar altijd erg goed dus we kunnen van de hak op de tak van onderwerp wisselen. 

Ondertussen voel ik in mijn broekzak dat ik de sleutels van het hotel niet teruggeven heb, oeps! Dus ik bel de beste meneer om te melden dat ik ze later vandaag alsnog kom inleveren. Het is geen probleem.

We lunchen bij strandtent 'beachhouse 25' waar ik al vaker geweest ben omdat andere vrienden hier een huisje in de buurt hebben, leuk om hier weer eens te komen.

Dan kuieren we weer verder en ik deel Marsha mee dat dankzij haar dit de langzaamste etappe ooit wordt! 😎

We naderen de bocht waar de Westerschelde en dus Breskens begint en we kijken nog eens om ons heen. Al de hele wandeling zijn er erg veel zeilbootjes op zee, met de zon op de zeilen is het een mooi gezicht. Ook zien we enkele enorme containerschepen waarvan de grootte me nog steeds blijft verbazen. 

We arriveren bij de veerhaven van Breskens waar de etappe stopt, althans het wandelgedeelte van 12 km.

Het is namelijk zo dat de volgende etappe begint aan de overkant van de Westerschelde, in Vlissingen om precies te zijn. Maar een afdelinkje in mijn hoofd dat over het lijntje van mijn route gaat vindt dat dat lijntje uiteindelijk ononderbroken moet zijn, duh.. En precies om die reden gaan we met de pont heen en weer naar Vlissingen om aldaar 'officieel' de etappe af te vinken! En natuurlijk is ook leuk om de twee keer 20 minuten op de pont te zitten en over het water uit te kijken.

Onderweg op het water zie ik de twee pluimen die ik inmiddels zo goed ken, de uitstoot van de koeltorens van de kerncentrale in Doel. Thuis check ik de afstand hemelsbreed, het is precies 50 km! Amazing.

Inmiddels heb ik de haltetaxi gebeld om terug te kunnen keren naar Cadzand en naar de auto. Als de pont weer in Breskens afmeert is er nog tijd genoeg om koffie te drinken in het 'Roompot' vakantiepark in de buurt, en daarna brengt de taxi ons terug naar het beginpunt. Bij de auto aangekomen schrik ik me een hoedje: de achterdeur staat wagenwijd open. Er blijkt echter niets te missen uit de auto, hij heeft gewoon de hele dag met de deur open gestaan, verder niets.

We rijden langs het hotel om de sleutel terug te brengen en dan druk ik op de 'home' knop van de navigatie en rijden we naar huis. Het zal de laatste keer zijn dat de kortste weg via Antwerpen gaat, maar ook kan ik voorlopig weer met het openbaar vervoer, wel zo leuk!

Ik zet Marsha thuis af en bedank haar voor dit superleuke uitje. Een gezellige avond en een prachtige strandwandeling (en 500 km autorit) waarbij oude en nieuwe verhalen zijn uitgewisseld en een fijne vriendschap bevestigd. En natuurlijk hulde voor Marsha's wandelprestatie!

Totale route inclusief vandaag: