33. De Banjaard - Scharendijke

Relive filmpje van deze etappe

Verder door Zeeland.

Vrijdag heb ik een dagje vrij genomen. Zodoende kon ik naar Middelburg reizen om deze mooie vestingstad te bezichtigen, en 's avonds mijn intrek nemen in een hotel vlakbij het startpunt van zaterdag. Ik ontbijt vroeg en start de etappe als het nog donker is, het is tenslotte ook alweer bijna de kortste dag van het jaar.

Ondanks de weersvoorspelling van een week geleden waar stralend weer beloofd werd is dat geheel niet het geval. In plaats daarvan is het mistig en stil, maar wel aangenaam.

Al snel doemen de contouren van de majestueuze Oosterscheldekering op uit de mist. Dit absolute hoogtepunt van Nederlandse engineering blijft een wonder om te zien en te beleven. Omdat ik er nu overheen wandel kan ik 8 kilometer genieten en af en toe stilstaan bij de trots van de Deltawerken. Toen ik in een ver verleden civiele technieken 'studeerde' ben ik hier en op de 'Neeltje Jans' op excursie geweest. Hetzelfde gevoel van ongeloof en bewondering herbeleef ik weer bij het aanzien van de gigantische pijlers en deuren die Zeeland beschermen tegen het water. Ik maak een heel rijtje foto's dus ik plaats er hier maar eens een paar:

Direct na de laatste van de drie pijlerdammen kan ik het strand op. En vanaf daar loop ik een soort

rondje om Schouwen-Duiveland richting Renesse.

Het blijft de hele wandeling mistig en stil. Af en toe komt er iemand tevoorschijn uit de nevel (meestal met hond) maar over het algemeen lijkt het strand totaal verlaten. De zee is erg rustig dus er zijn nauwelijks golven en branding, en omdat het eb is is het zand aan de waterlijn keihard en loopt heerlijk. Ik merk dat ik in een bijzonder goed humeur ben en ik speel nog eens verschillende fragmenten van deze prachtige tocht af in mijn hoofd. 

Rond 11 uur kijk ik eens op Maps om te zien of er ergens koffie aan de orde is, en precies op dat moment zie ik een strandtent waar licht brandt, goeie timing! Na een welkome pauze met koffie en (niet zo'n beste) appeltaart ga ik weer verder.

Het valt me plotseling op dat het strand hier enorm breed is. Ik kan de duinen niet meer zien dus mijn volledige blikveld rondom is water en zand. Het is prachtig maar ik denk er verder niet over na. Ten onrechte zo blijkt!

Want na een poosje zie ik een opvallende auto in de mist. eerst denk ik dat het een ambulance is vanwege de felle kleuren, maar dichterbij gekomen zie ik dat er een surfplank op het dak ligt dus ik verwacht dat er sportende mensen van enig soort actief zijn. Maar, als ik vlakbij de auto ben stapt er een man uit en vraagt me vriendelijk of ik ter plaatse bekend ben (hij blijkt uiteindelijk van de reddingsdienst te zijn). Ik antwoord ontkennend en dan legt hij mij uit dat ik absoluut hier niet de waterlijn mag volgen. Dit omdat zich hier vlak voor de kust een enorme zandplaat (de Verklikkerplaat) bevindt die bij eb toegankelijk is, maar bij opkomende vloed kan je al snel ingesloten raken door het water. Er staan waarschuwingsborden maar die had ik niet gezien omdat ik daar vanwege het laagwater een stuk vandaan was. Ook verandert de plaat snel van vorm zodat het moeilijk is om nietsvermoedende wandelaars met borden te waarschuwen. Uiteindelijk staan zij dus letterlijk daar om mij te redden! Ik ben ze zeer dankbaar want zonder zijn aanwijzingen had ik in de mist in nogal vervelende omstandigheden kunnen geraken. Later thuis lees ik dat hier fatale ongelukken zijn gebeurd vanwege dit alles, goh.. Nogmaals bedankt mensen!

Ik wandel verder over het strand en ik nader de Brouwersdam, het eindpunt van vandaag. Omdat het water stijgt heb ik geen hard zand meer om over te lopen en de laatste paar kilometer is het dan ook hard werken. Over het algemeen zou ik in deze omstandigheden een pad door de duinen kunnen zoeken, maar ik kies ervoor om dan maar even af te zien op het strand en dat gebeurt dan ook, het is echt ploeteren het laatste stuk.

Uiteindelijk bereik ik dan toch de uitgang naar de bewoonde wereld (met fietspad 😅) en ik beëindig mijn etappe na ongeveer 30 kilometer. Vanaf daar is het even zoeken naar de bushalte maar uiteindelijk kan ik weer richting huis. In dit geval is dat het vermelden waard want mijn OV naar huis houdt achtereenvolgens een bus, een metro, en 3 treinen in. Samen maar liefst 4,5 uur, en voor het eerst via Rotterdam.

Ik heb geen last van het reizen omdat de overstappen maar kort zijn en ik over het algemeen graag in het OV zit, met een muziekje of een podcast op mijn hoofd.

Ik vond dit een van de mooiste wandelingen. Dat kwam denk ik door het prachtige stuk over de Oosterschelde, het fijne sfeertje door de mist en de stilte, en mijn goede humeur!