40. Zandvoort - Wijk aan Zee

 

Relive filmpje van deze etappe

Voor de 40ste keer op pad. Ik sta nog maar eens stil bij de snelheid waarmee de tijd verstrijkt. Onwerkelijk.

Wel werkelijk is de trein naar Zandvoort. Vandaag gaat gaat Marieke met me mee om in die trein een uur later dan gepland plaats te nemen. Want onderweg is er oponthoud vanwege een kapot iets waardoor de trein uiteindelijk de verkeerde kant op gaat. Via een extra trein en de metro kunnen we alsnog richting strand, maar de reistijd is dan inmiddels bijna 4 uur. Het is allemaal niet makkelijk 😊.

Bij de strandpaal die het startpunt is maak ik weer eens een foto. Met mijn voet tegen het startpunt (en dus het vorige eindpunt) is namelijk een ritueel dat ik al vanaf het begin met plezier aanhoud. Ook zie ik weer de nagedachtenisbordjes die op deze strandpaal bevestigd zitten. Ik weet niet of dat op meer plekken zo is, ik heb het nergens anders gezien, maar nu denk ik dat de mensen die hier vernoemd worden op zee gestorven zijn. Als ik het nog eens zie ga ik dat onderzoeken.

Goed, wandelen dus! De buienradar had het niet voorspeld maar het regent een beetje en het is veel kouder dan ik verwacht had. Normaal vind ik 12+ graden voldoende voor de korte broek maar ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb. Ook waait het flink en ik denk dat ik vrijwel alle kilometers op het strand de wind uit noordelijke richtingen heb gehad, wat waarschijnlijk ver buiten de toevalsverwachting valt.

Maar niet getreurd, want al na een goed half uur kunnen we weer opwarmen: Mariekes vriendin Rawathe is met haar prachtige zoontje Tobe naar strandtent 'Rapa Nui' in Bloemendaal afgereisd om met ons een taartje te eten en koffie te drinken:

gezellig!

Als we het strand weer op lopen is het opgeklaard en af en toe breekt het zonnetje door, dat is toch een stuk beter.

Het flinke stuk naar de zuidpier van IJmuiden stappen we flink door. Het strand loopt prima en langzaam worden de contouren van de hoogovens en de rookwolken die daarbij horen groter.

Onderweg worden we vermaakt door kitesurfers die mooie capriolen uithalen in de golven, al is het niet gelukt er een fatsoenlijke foto van te maken. Ook is er een circuitje uitgezet op het strand waar vele strandzeilers met hun karretjes hun rondjes rijden. Het is leuk om te zien en later blijkt dat ze 'blokarts'  heten (van 'blow karts wellicht?).

de 'sprong' foto is mislukt

Wat even vermeld dient te worden: bij de laatste strandtent aan deze kant van het kanaal lunchen we en het het eten is onverwacht heerlijk. Chapeau 'Makai Surf'. Het meisje van de bediening vindt het amazing dat we 'helemaal' vanuit Zandvoort zijn komen lopen. Tja, alles is perceptie.

Nu moeten we het het Noordzeekanaal oversteken. En dat kan op verschillende manieren. Het kortst en snelst is de watertaxi die direct naar het strand aan de overkant gaat. Iets verder zijn de sluizen van IJmuiden die weliswaar lopend te passeren zijn, maar er is aan de overkant geen pad terug naar het strand omdat het hier overal Tata Steel terrein is, dus in dat geval moeten we om het bedrijf heen. Ook wordt er gewerkt aan het sluizencomplex, en als dat betekent dat we niet verder kunnen is er iets verderop nog een pontje.

Omdat deze tocht nu eenmaal een wandeltocht is kiezen we voor de sluizen. En als het mis mocht gaan kunnen we altijd terug voor de watertaxi. Achteraf blijkt dat de heren die mijn route hebben bedacht dat precies zo gedaan hebben, goed gekozen wederom!

Aldus lopen we om de havens heen richting de sluis. Onderweg zien we een fantastisch mooie muurschildering. Ik maak er een paar foto's van maar mijn telefooncamera is te slecht om het goed vast te leggen. Deze foto is aldus van het internet geplukt. De artiest blijkt een Belg te zijn, genaamd 'Smates':

echt whauw

Uiteindelijk komen we bij de sluizen en steken deze over, en dat blijkt een flinke wandeling op zichzelf te zijn. De 4 sluizen moeten zo'n 4 km zigzaggend gepasseerd worden en ze zijn erg indrukwekkend. Vooral de allernieuwste sluis is enorm groot (500 x 70 meter) en ik vind het nog steeds jammer dat deze niet de 'Irma Sluis' is gaan heten (dat wilde ze niet 😑).

de (niet Irma) Zeesluis

Ook leuk is dat ik de kilometers voor en na de sluizen het liedje "Op de sluizen van IJmuiden" in mijn hoofd heb.  Dat staat namelijk op het repertoire van het visserskoor waarin ik zing. De volgende repetitie zal ik het als verzoeknummer indienen 😊.

Het laatste gedeelte moeten we dus helemaal om het bedrijventerrein heen naar Wijk aan Zee, om vanaf daar nog op en neer (2 + 2 km) te lopen naar de Noordpier. Want ja, zo hoort het deze tocht!

Ik had verwacht dat we tijdens deze omweg omringd zouden zijn door industrie, maar uiteindelijk blijkt dat mee te vallen. Er is zelfs een mooi stukje bos en ook het laatste flinke stuk naar Wijk aan Zee is redelijk groen.

lang geleden: een bos

Als we in het dorp arriveren hebben we er 25 kilometer op zitten en het wordt te laat om nog een uur op en neer te lopen. Ook gaat Marieke morgen weer wandelen/trainen omdat ook zij de vierdaagse loopt, dus we besluiten het hierbij te laten en zoeken een bushalte en gaan weer richting thuis. Daar zijn we om 20:30 dus wederom 14 uren van huis. En nog steeds is dat geen enkel probleem! 

Totale route inclusief vandaag