42. Petten aan Zee - Den Helder

 

Relive filmpje van deze etappe

Het laatste stukje westkust.

Maar het is niet de leukste dag ooit geworden. Wanneer ik 's morgens vroeg naar het station loop merk ik halverwege dat ik mijn normale schoenen heb aangetrokken in plaats van mijn wandelschoenen. Omdat ik nog tijd heb loop ik terug naar huis om van schoenen te wisselen, maar achteraf zou ik willen dat ik de trein gemist had. Want vlak voor Nijmegen-Heyendaal gebeurt iets akeligs waardoor er toch een grauwe sluier over deze dag ligt.

Als ik dit  in de toekomst teruglees en het zit me niet lekker zal ik deze tekst wissen, voor nu is het niet anders omdat het nu eenmaal bij de dag hoort.

Ik hoop dat deze persoon haar rust gevonden heeft.

Na 1,5 uur vertraging vanwege het voorval reis ik door naar Petten. Onderweg in het OV zijn veel wandelaars te herkennen en om een of andere reden delen zij elkaar altijd graag mee wat het plan is voor die dag.

Zo kom ik onder andere te weten dat mensen de (of 'een') kastelentocht gaan lopen en of voor de vierdaagse aan het oefenen zijn. Een mijnheer in de bus naar Petten vertelt over zijn voettocht naar Rome (die hij heeft moeten staken) en dat hij nu met zijn oudste broer (95) gaat wandelen. Als het ter sprake komt vertel ik hem over mijn Camino plannen en we discussiëren over wat dat met mensen doet. Hij vraagt me van alles op een ondervragende manier, onder andere of ik religieus ben (niet!), en zo naderen we Petten. Vlak voor Petten stapt een andere man uit en vlak voor hij de bus verlaat zegt hij (en dat is voor het eerst dat iemand dat rechtsreeks tegen mij zegt) "Bon Camino!". "Wat een schitterend plan!" Hij heeft blijkbaar meegeluisterd en in dit geval is dat natuurlijk geen probleem. 

Aangekomen in Petten volgt het mooiste moment van de dag: de mevrouw van de vorige etappe woont daar en ik heb in het online telefoonboek gezien dat haar achternaam maar 1 keer voorkomt in Petten. Dus ik neem de gok en loop langs het adres om even aan te bellen. Wanneer ze de deur opent is ze even in verwarring maar na 10 seconden realiseert ze wie ik ben en is dan zeer blij verrast. Ik kan maar even blijven omdat ik nog een lange dag voor de boeg heb maar ik ben erg blij dat ik dit gedaan heb. Ze leest via haar dochter inmiddels mijn blog en ze drukt me op het hart nog eens met Marieke langs te komen als we op weg zijn. Staat genoteerd!

Het strand is dichtbij en om half 12 begint mijn laatste stuk strand van de westkust.

Het weer is redelijk goed maar een nadeel is dat het onderweg nu wel vloed wordt. Dat betekent een uur lang door redelijk los zand lopen wat veel kracht kost. Ik heb deze week flink last gehad van hooikoorts en dat merk ik aan het feit dat ik af en toe redelijk buiten adem raak van het sjouwen door het zand. Op dat moment is dat zwaar maar het was onvermijdelijk dat het een keer zou gebeuren.

Halverwege ongeveer eet ik wat in een strandtent in Callantsoog, tevens mijn enige pauze vandaag.

Verder loop ik redelijk goed en ik zie al vanaf ver het bochtje in het strand richting Den Helder. Ik sta af en toe stil om een poosje in de golven te staren, daar zijn ze uitermate geschikt voor:

Onderweg loop ik langs een enorme rij identieke strandhuisjes, als ik erlangs loop zie ik dat in elk huisje precies dezelfde Xenos-spreuk op de muur is geschilderd, wat een armoede.

de huisjes in kwestie

Uiteindelijk gaat het strand over in een geasfalteerde dijk, wat wil zeggen dat ik wederom een mijlpaal heb bereikt, het gehele westelijke strand van Nederland is afgevinkt! Een poosje verder aan deze dijk 2 opmerkelijkheden: in het water staat strandpaal 0,000 in het water, leuk om te zien.

Aan de andere kant van de dijk staat de mooie gietijzeren vuurtoren 'Lange Jaap' uit 1868 die laatst in het nieuws was omdat hij om dreigt te vallen, er wordt een ultieme poging gedaan het geval te stutten lees ik later.

Zo loop ik het laatste stuk over de asfaltdijk naar Den Helder.

Een paar kilometer naar het noorden zie ik Texel liggen dat in eerste instantie niet bij mijn tocht zou horen maar dat inmiddels wel is gaan doen. Ik heb er lang over getwijfeld maar de plannen zijn definitief gewijzigd. Ik zou eigenlijk in Den Helder op het havenhoofd gaan zitten om daar te beslissen hoe de tocht verder gaat, maar het volgende is het geval: 

De afsluitdijk blijft nog jaren dicht voor voetgangers en ik vind het (nog steeds) niet leuk deze met de pendelbus te gaan doen. Maar als ik via de Waddeneilanden zou willen lopen zou dat ruim op tijd geregeld moeten worden i.v.m. overnachtingen en overtochten. Aldus hebben Marieke en ik besloten in de pinksterweek een aantal Waddeneilanden te gaan 'hoppen'. In elk geval de noordkust van Texel en Vlieland zijn die week aan de beurt, en als het lukt nog een overtocht naar Terschelling en misschien daar een stukje lopen. We kunnen helaas nergens onderdak vinden op Terschelling wat uiteindelijk door festival 'Oerol' komt. Helaas.

Maar dat staat dus volgende week te gebeuren. Gisteren ben ik uiteindelijk na 27 km in Den Helder gefinisht.

Vanaf Den Helder vertrekt de trein die helemaal naar Nijmegen gaat dus na 1 overstap (en 3:20 uur) ben ik weer in Cuijk.

Een dag met zeer gemengde gevoelens vanwege het voorval in de ochtend, maar toch heb ik onderweg me ook fijn gevoeld. 

De route inclusief vandaag: