48. Midsland aan zee (Terschelling) - Nes (Ameland)

                                         

Relive filmpje van deze etappe

Nou, dat is even geleden. Maar liefst 9 weken als ik de kalender terugblader. Maar dat kwam dus omdat de overtochten en overnachtingen zo moeilijk tegelijk te plannen waren voor een weekend. En natuurlijk ook vanwege de vierdaagse van Nijmegen.

Ik heb dus niet stilgezeten in de tussentijd, en om preciezer te zijn: ik heb meer dan 450 km gewandeld sinds de laatste etappe op Terschelling zie ik!

Onder andere ben ik in een vrij weekend weer aan het Pieterpad begonnen, van zuid naar noord deze keer.

Maar nu dus eindelijk weer lekker op pad vanwege deze prachtige tocht rondom het land.

Op woensdagmiddag ben ik op tijd vertrokken om een eventuele gemiste trein te kunnen compenseren, deze keer is dat van redelijk groot belang omdat ik de boot niet mag missen (letterlijk deze keer!).

De reis gaat echter voorspoedig en ik heb nog tijd genoeg om rustig het stadje Harlingen te bewonderen en wat te eten. 

Na de overtocht naar Terschelling reis ik naar Midsland waar mijn overnachting is. In het hotel aangekomen slaat me de schrik lichtelijk om het hart, het dorp blijkt deze weken één grote puberdisco te zijn vanwege de zomervakantie. Alle jongerencampings in de buurt stromen elke avond leeg om hier te komen feesten en ik vrees voor mijn nachtrust. Uiteindelijk valt het alleszins mee. De muziek stopt stipt om 02:00, en waar ik bang voor was, namelijk dat het daarna op straat een enorm geschreeuw van jongeren zou zijn valt reuze mee. Dus slaap ik kort maar toch voldoende.

In de ochtend ben ik te vroeg op pad om te kunnen ontbijten maar de receptie heeft me de vorige avond beloofd dat de koffieautomaat gebruiksklaar zou zijn, en dat is gelukkig ook het geval.

Dan het wandelen, en dat is een iets minder groot succes geworden deze keer, maar aan de andere kant wel een flinke prestatie!

Want. Om bij het startpunt te komen moet ik al 3 km wandelen vanaf het dorp, en de etappe zelf is iets meer dan 40 km. Verder wordt het nogal warm dus er staat me op voorhand al wat te wachten.

Maar als ik gestart ben merk ik al snel dat er nog iets is wat tegenzit vandaag. Het strandzand is namelijk erg los. Omdat het bijna vloed is zit ik er niet zo mee op dat moment, en ik ben superfit qua wandelen, maar als na een uurtje de vloedlijn zich terugtrekt blijkt dat hier geen 'harde' strook strand ontstaat zoals bijna overal elders wel het geval is, maar dat ik een schoen diep wegzak bij elke stap. Een flinke tegenvaller.

Ik probeer een andere strook zand te zoeken op het brede strand maar nergens loopt het echt fijn. En wat ook nogal eens voorkomt, dat het namelijk van kilometer tot kilometer scheelt is hier niet echt het geval. Soms loopt een stukje zand goed maar over het algemeen is het flink ploeteren. Je ziet het op de foto aan de diepe afdrukken:

en heel druk is het ook niet.. 

Ik realiseer me dat ik redelijk zuinig moet zijn met mijn water, weliswaar heb ik 2 volle flessen maar het is ver en warm en zwaar en ik kan pas na 24 km of zo mijn flesjes bijvullen. Dus let ik goed op en reken ongeveer uit hoeveel ik mag drinken per zoveel kilometers. En zo stap ik dapper voort op het totaal verlaten strand:

in de verte al Ameland in zicht

Als ik aan de uiterste oostkant van Terschelling aankom (mooie mijlpaal weer!) besluit ik dat ik even in zee uit wil rusten en zwemmen, en omdat er niemand in de buurt is...😊

Na de welverdiende rust keer ik om en start de terugweg. Ik moet ongeveer dezelfde route terug tot de eerste strandtent maar deze keer aan de andere kant van de duinen. Hier loopt een pad wat gelukkig redelijk begaanbaar is, maar nu heb ik de zon in de rug, er staat hier geen zuchtje wind, en er blijken dazen zich aan mijn lekkere zweetgeur te verlekkeren 😓. 

soort Camino 😌

maar ook mooie duinen

Ik mag maar mondjesmaat drinken en krijg flinke dorst, en natuurlijk wordt dat erger als ik er steeds aan denk.

Daarna volgt het ergste stuk van de dag: om bij strandtent 'Heartbreak Hotel' te komen moet ik weer het strand op. Ik verwacht dat ik er bijna ben als ik het duin oversteek, maar als ik dat gedaan heb is het nog 2 kilometer. Ik moet nu even een flinke vloek bekennen, en het duurt een eeuwigheid voor ik het ding bereik door het losse zand en ik heb het even helemaal gehad.

Maar goed, eenmaal neergeploft drink ik zoveel als ik kan en ik eet een heerlijke soep (zomersnert!) en een veel minder heerlijke zalmsalade. Ik ben vooral erg blij dat ik het ergste gehad heb en geen strand en geen dorst meer voor de boeg heb vandaag.

Vanaf daar is het eerst een eindeloos fietspad door de duinen en daarna een hele rits dorpen tot het eindpunt West-Terschelling. 

Eén van die dorpen kost me een kleine omweg maar die loop ik met plezier omdat ik een foto wil maken van het plaatsnaambordje, het dorp draagt namelijk dezelfde naam als mijn lieve nichtje Lies, die hier inmiddels ook geweest is en trots was op dat feit!

Ik sjok erg vermoeid maar inmiddels weer redelijk vrolijk verder. Ik kom onder andere nog een pony tegen met 2 meisjes erop die het uitgieren van de pret. Dat werkt aanstekelijk en als ik vraag of ik een foto mag maken gillen ze in koor "jaaaaaaaaa!" 

De rest van de route gaat langs normale wegen richting de finish en op mijn tandvlees loop ik de 42 km uit. In totaal dus 45 km waarvan bijna de helft over het zware strand. 

Ondanks mijn enorme vermoeidheid merk ik dat ik toch blij ben. Dat wil ik hier even kwijt omdat ik een flinke dip heb gehad de laatste tijd. er gebeurde te veel negatiefs tegelijk, en ik kon het even niet meer goed managen. Niet heel zorgelijk maar even zo goed. En om diezelfde reden moet ik een uitspraak van mezelf afzwakken: ik zeg tegen iedereen dat je van wandelen vrolijk wordt. Dat is niet helemaal waar denk ik nu. Omdat ik erg gelukkig ben en meestal vrolijk, word ik van wandelen nog veel vrolijker. Maar de laatste weken bleek dat mijn dipje ook versterkt werd tijdens het wandelen en ik heb soms flink lopen malen (en toch moet iedereen wandelen blijf ik zeggen!). 

Dat weten we dan ook weer, en nu volgt het toetje van de dag:

Ik vaar met de Robbenboot van Terschelling naar Ameland en onderweg (2,5 uur) heb ik superleuke gesprekken met verschillende mensen op de boot. Zij vertellen me over het leven als eilander en hebben suggesties voor me qua restaurants en al het gebruikelijke. (En nee, mijn accent is niet Limburgs!) Erg gezellig.

Ik wist ook al dat de zon onder zou gaan tijdens de boottocht, maar zo'n mooie zonsondergang heb ik nog nooit gezien! We varen op de Waddenzee, het is volkomen onbewolkt en heel langzaam zien we de zon achter de horizon zakken. Heel erg mooi. Jammer genoeg kan de camera van mijn telefoon dit niet aan maar voor mij is het voldoende, het was superprachtig!

genieten

Als we aanmeren in Nes op Ameland staat de taxi zoals afgesproken op me te wachten. Deze brengt mij naar Hollum naar mijn Vrienden-op-de-fiets overnachting.

Ik word vriendelijk welkom geheten door de mevrouw die daar woont. Ik neem een douche en als ik ga slapen hoor ik de schapen buiten blaten. Ik heb er ongeveer 10 seconden last van, dan slaap ik als een roosje 😌.

Zo eindig ik deze zeer vermoeiende etappe, het was fysiek de zwaarste tot nu toe denk ik, al herinner ik me etappe 27 waar ik dat ook schrijf. Het is goed.

Totale route inclusief vandaag: