53. Lauwersoog - Noordpolderzijl

Relive filmpje van deze etappe

Dijk-schaap-dijk. Een korte samenvatting van etappe 53 om ons land.

Dat klinkt alsof ik de hele dag vrijwel niemand en niets gezien heb behalve een dijk en duizenden schapen. Precies dat inderdaad. Maar wel met veel genoegen! 

De noordkust van Groningen is alleen maar een hele lange grote dijk. De dorpjes liggen allemaal zo'n 5 kilometer landinwaarts en de ruimte daartussenin wordt opgevuld met enorm grote akkers. Dan dus de dijk met schapen en tussen de dijk en de Waddenzee nog een strook mooi natuurgebied. 

Eigenlijk wilde ik hier graag 2 dagen gaan lopen vanwege de reisuren maar er is absoluut geen onderdak te vinden, zelfs geen 'vrienden op de fiets'. Achteraf komt dat goed uit omdat het de zaterdag (de beoogde 2de dag) nogal regende aldaar, een gelukje. Ook voor vrijdag wordt er wat miezer voorspeld maar ik ga toch omdat ik zin heb om op pad te zijn.

Ik neem de eerste trein om 06:08 wat niet meevalt vanwege de combinatie zwager en herfstbok 😏. Ook werkt de NS niet helemaal mee want vanwege een defecte wissel moet ik een uur langer reizen. Pas na 5 uur reizen (5 treinen en een bus) ben ik in Lauwersoog en kan ik starten.

Als ik het havengebied(je) van Lauwersoog achter me laat begint vrijwel direct de zeedijk. Deze is begroeid met gras en het onderste gedeelte aan zeezijde bestaat uit asfalt. Maar omdat dit stuk helemaal schuin loopt kan ik er niet wandelen en dus loop ik voorlopig op de top. Het plaatje is niet heel spectaculair maar ik hou er erg van:

Na een paar kilometer verandert het uitzicht dramatisch, er lopen daar namelijk schapen op de dijk! 😀

Nou, nu heb ik mijn hele wandeling wel zo'n beetje beschreven. Want ik loop dus alle 29 kilometers over deze dijk. Wel heb ik het erg naar mijn zin. De lucht is de hele dag grijs en het is nevelig, en af en toe miezert het een klein beetje. Maar ik heb er geen last van en het is niet koud, mooie setting.

Na een aantal kilometer verandert het talud, hier is halverwege de hoogte van de dijk een vlak stukje asfalt. Waarschijnlijk om de dijk te kunnen inspecteren en ook kan de boer hier makkelijk terecht om zijn schapen te tellen..

urenlang dit..

De hele wandeling ben ik denk ik 4 andere mensen tegengekomen, ze hebben allen verrekijkers dus waarschijnlijk zijn het vogelaars want het wemelt hier van verschillende soorten vogels. We groeten elkaar tijdens het passeren en gaan dan weer onze eigen weg.

De eindeloze dijk wordt om de paar honderd meter onderbroken door een rij hekken. Dit om de dijk in vakken te verdelen voor de schapen. Sommige staan open of zijn niet afgesloten, en soms is er een veerooster waar ik overheen kan. Andere zijn wel afgesloten maar ik kan er redelijk makkelijk overheen klimmen waardoor het een soort hordenloop in slow motion wordt. 

Soms loop ik een stukje over de top van de dijk waar men ter plaatse van de hekken opstapstenen heeft gemaakt om het hek makkelijk te kunnen passeren.

Ik besef dat alle foto's nogal hetzelfde zijn maar ze geven uitermate goed de sfeer van vandaag weer dus ik laat het zo. 

Dan de schapen! Honderden en honderden heb ik er gezien vandaag. Ze liggen met z'n allen te herkauwen in het gras en besteden geen enkele aandacht aan mij, óf stuiven plotseling allemaal uit elkaar als ik te dichtbij kom, óf ze staan me tientallen meters voordat ik er ben met z'n allen, tja, schaapachtig aan te kijken waarna ze rustig weglopen. Het is een zeer rustgevend tafereeltje en vanzelfsprekend praat ik tegen ze 😊.

en ze luisteren!

Ergens staat een mooi kunstwerk bovenop de dijk, genaamd de "IJzeren Wadloper", het staat daar precies goed en ik maak een foto, al is het alleen maar voor de afwisseling.

nee hoor, ik vind het echt mooi

oja, en schapen

Het uitzicht richting Waddenzee is ook prachtig. In dit grijze weer is dat op een foto niet goed te zien maar het is zo. Mooie rode kleuren en enorm uitgestrekt.

'weids' is het woord 

Ik nader mijn eindpunt van de de dag, Noorpoldersluis. Dat is geen dorp maar zoals de naam al doet vermoeden een sluis en een gemaal. Ik heb dan de 29 kilometer gelopen voor mijn route maar ik ben er nog niet. Het dichtbijzijnste openbaar vervoer is 4,5 km verder, het station van Usquert. Een dorp waar ik nog nooit van gehoord heb, dus ik leer terloops ook weer wat topografie. 

Ik maak een foto van de 2 waterwerken en loop naar het dorp.

Ik verwacht een erg lange terugreis, maar als ik op het station aankom check ik de routeplanner en ik zie tot mijn vreugde dat de trein over 5 minuten arriveert en dat alle 4 treinen naar huis precies op elkaar aansluiten. Dus in iets meer dan 3 uren ben ik weer thuis vanuit Noord Groningen, niet slecht.

Ik kijk terug op een erg leuke wandeldag en verheug me nogal op de volgende. Mijn voorgangers liepen in 2000 niet de Waddeneilanden (want Afsluitdijk) dus na enkele maanden loop ik weer in hun spoor. De auteur vermeldt in erg grappig/negatieve woorden dat de komende kilometers, inclusief de Eemshaven, het summum zijn van Nederlandse lelijkheid. Ik kan niet wachten! 😄

Totale route inclusief vandaag: