55. Delfzijl - Nieuwe Statenzijl

Relive filmpje van deze etappe

Nu valt er met een beetje goede wil elke etappe wel een mijlpaal te noteren, maar die van vandaag is zeker het vermelden waard. Want na honderden kilometers strand, duinen, Waddeneilanden en dijken loop ik vandaag voor de laatste keer langs de kust van Nederland. Na vandaag is er zowel links als rechts weer weer land aan de orde. 

Een ander heuglijk feit is dat voor de 2de keer deze tocht vriendin Anne-Miek meegegaan is. De vorige keer (etappe 26 in Zeeland en dus helemaal aan de andere kant) hebben we vrijwel uitsluitend mais gezien onderweg, maar daarvan is vandaag (november) gelukkig geen sprake. En het is een mooie trip geworden!

We vertrekken op vrijdagmiddag naar Delfzijl zodat we tijd genoeg hebben om het stadje nog even te bezichtigen en rustig te kunnen eten. Delfzijl lijkt verder niet zo spannend maar wel wordt het gehele centrum in beslag genomen door zingende kinderen met lampions vanwege St. Maarten dat hier blijkbaar gevierd wordt. Het ziet er gezellig uit. We eten lekker in een plaatselijk restaurant en gaan op tijd terug naar het hotel.

Het oorspronkelijk plan was dat ik vroeg in de ochtend met de auto naar het eindpunt zou rijden en vanaf daar met de (elektrische) fiets weer terug naar Delfzijl (De fiets is om die reden meegenomen).

Maar in de ochtend besluit Anne-Miek dat ze niet de gehele route (30 km) meeloopt maar dat ze me vanaf een aantal punten (waar ze de auto parkeert) een stuk tegemoet loopt om dan samen weer terug naar de auto te lopen. Vanaf daar rijdt ze dan weer verder naar een volgend mooi punt. Zo doet ze dat ook als ze met haar Paul onderweg is, in dit geval naar de Noordkaap. Dat betekent vandaag dat ik niet eerst de auto hoef weg te brengen en (vooral) dat ik ook niet 32 km hoef te fietsen in het donker en de dichte mist die inmiddels ontstaan is.

Prima zo, dus een paar uurtjes extra slaap en rustig de tijd voor een goed ontbijt als gevolg hiervan!

De start van de etappe is 500 m de verkeerde kant op dus na de eerste kilometer loop ik weer langs het hotel op en volg verder het havengebied van Delfzijl. Er zijn niet overal voetpaden waar ik ze verwacht maar ik hoef geen alternatieve (om)wegen te bedenken om het dorp uit te komen. Als ik aan de zuidkant het dorp verlaat had ik een beetje verwacht dat hier de dijk zou beginnen die ik de hele route zou moeten volgen. Die dijk is er inderdaad maar in plaats van gras en schapen is dit weer een enorm industrieterrein. Steeds doemen nieuwe leidingen en pijpen op uit de mist en eerlijk gezegd is dit ook weer een mooi plaatje op een bepaalde manier, zeker met de stilte in de mist. Een vrolijk gekleurde windzak geeft te midden van al het grijs de windrichting aan.

mooi sfeertje

Ongeveer aan het einde van het industriegebied wandel ik langs een mooi monument. Hier was vroeger het dorp Oterdum dat in zijn geheel plaats heeft moeten maken voor de zeedijk en de fabrieken van Delfzijl. Exact op de plek waar het oude kerkhof lag heeft men de grafzerken teruggeplaatst in de dijk. Een unieke situatie voor zover mijn kennis reikt en een mooi gezicht. Ik wandel er een rondje en vervolg mijn route.

Ik verlaat voor even de bewoonde wereld en nader Termunterzijl. Hier heeft Anne-Miek de auto geparkeerd en komt me tegemoetlopen. Het is een mooi plaatje als ze opdoemt vanuit de mist:

In Termunterzijl vinden we precies één etablissement dat geopend is. We kunnen er friet, chinees, kibbeling en bier krijgen naar gelang de vorm van de dag, maar het wordt koffie met appeltaart en een wafel met meer dan genoeg slagroom.

Na deze pauze vervolg ik mijn weg. Inmiddels is alle bebouwing ingeruild voor een lange dijk met iets te lang kletsnat gras op de top en een verlaten asfaltweggetje langs de binnenkant van de dijk. Vanwege mijn niet waterdichte schoenen kies ik de laatste.

Een paar kilometer verder is het volgende parkeerpunt voor Anne-Miek, namelijk de bunkers van Fiemel, en vanaf daar loopt ze weer mijn kant op. We nemen een kijkje bij de bunkers die ooit deel uitmaakten van de 'Atlantikwall' om aanvallen van de geallieerden vanaf de Eems te kunnen weerstaan. Op de bunker staat een enorm kanon (waar we niet zonder gids naartoe mogen) maar ik vergeet er een foto van te maken. 

Iets verder aan de oever, de Eems gaat hier over in de Dollard, weten we dat er een 'Zeehondenkijkwand' moet zijn. Hier komen zeehonden lekker op het strand liggen en om ze niet te storen is er een wand gemaakt met kijk-/fotogaten. Als we ter plaatse komen blijkt de wand er niet te zijn (Anne-Miek komt te weten dat álles op de dijk in de winter weg moet vanwege stormen en zo). Maar de genoemde zeehonden zijn er wél! Met z'n vieren liggen ze op het strand te chillen en als ze ons zien duiken er 3 direct het water in, een goed teken vinden we.

De vierde houdt ons zeer goed in de gaten en als ik iets dichterbij kom om mijn weg te vervolgen vlucht deze ook het water in. Ik gebruik toch de foto die eigenlijk van iets te ver weg gemaakt is:

de laatste zeehond onderweg verwacht ik 😋

Vanaf hier heeft de dijk weer een mooi geasfalteerd pad aan de waterzijde, en als ik een paar kilometer verder ben verdwijnt zeer abrupt de mist. Binnen 5 minuten verandert de grootte van de wereld van een paar honderd meter naar eindeloos, een erg leuke gewaarwording. Nu is het alleen nog dit pad volgen naar het einde van de etappe zo'n 14 kilometer verder. Het blijft vrijwel windstil en het uitzicht over de Dollard is prachtig, heerlijk om te lopen. Grote zwermen vogels die ik niet allemaal kan thuisbrengen vliegen door dit kweldergebied en in de verte (12 km) is de industrie van de Duitse stand Emden te zien.

hier krijg ik nooit genoeg van

Anne-Miek heeft inmiddels de auto bij het eindpunt geparkeerd en loopt me wederom tegemoet. Als we elkaar weer ontmoeten maken we de gebruikelijk selfie:

Op dat moment verwacht ik dat we nog 2,5 kilometer te gaan hebben maar ik zit er precies een kilometer naast. En dat heeft vind ik een erg leuke oorzaak. 

Want al sinds de Eemshaven staan er (halve-)kilometerpalen op de dijk en ik had al die tijd aangenomen dat die terug zouden tellen tot nul op de grens. Maar Anne-Miek zegt dat ze ook een 'Km -0,5' paal heeft gezien (wat??).

Wat blijkt: na paal 'Km 0,0' komen er nog twee, paal 'Km -0,5' zoals gezegd en uiteindelijk ook nog 'Km -1' bij de sluis/grens.

Ik lach me suf als ik later lees wat er gebeurd is. Een (ex- denk ik 😅) medewerker van Rijkswaterstaat heeft (op maandag?) een kilometer vanaf de sluis gemeten en daar niet paal '1,0' geplant maar paal '0,0'. En vanaf daar zijn ze verder gegaan waardoor ze uiteindelijk 2 palen met een negatief getal moesten maken om weer bij de sluis/grens uit te komen, wat een grap.

duh..

Uiteindelijk komen we bij de sluis van Nieuwe Statenzijl, nog niet helemaal het eindpunt maar er staat een foodtruck met lekkere koffie dus we genieten nog even van het zonnetje op het geïmproviseerde terrasje.

Daarna moeten we nog een paar minuten lopen naar de andere kant van de sluis om bij het beoogde eindpunt te komen, namelijk de meest noordelijke grenspaal van de Duits-Nederlandse grens. Het zou grenspaal 203 moeten betreffen, de logica van de nummering volgt in een later verslag besluit ik.

Maar als we daar aankomen volgt een kleine teleurstelling: de grenspaal is er niet. Er ligt een betonnen plaat waar de paal verwacht wordt en ik neem op dat moment aan dat de grenspaal gestolen, vernield of anderszins verwijderd is. Als ik dit later aan mijnheer Google vraag blijkt dat ik het mis heb: de betonnen plaat ís de grenspaal, of in dit geval een grenspláát (waarvan ik het bestaan niet wist). Eind goed al goed.

toen nog teleurstellend

Zo beëindig ik deze prachtige etappe die half in de mist en half in de prachtige zonneschijn plaatsvond, en ik bedank lieve Anne-Miek voor haar fijne gezelschap! 

We vertrekken weer richting huis en onderbreken halverwege onze reis om bij een v.d. Valk lekker te eten. De vorige keer was het een Burger King dus voorwaar een fikse vooruitgang!

Tenslotte nog 2 foto's vanaf de sluis die ik graag wil plaatsen. Een typisch toeristenplaatje (mag een keer), en het fenomenale uitzicht over de Dollard vanaf hetzelfde punt maar dan een paar meter verder:

Totale route inclusief vandaag