56. Nieuwe Statenzijl - Bourtange

Relive filmpje van deze etappe

Ik dacht het ergste qua logistiek wel gehad te hebben vanwege de Zeeuws-Vlaanderen etappes, maar deze mag er ook zijn! En ik wilde dit eigenlijk in 1 dag doen, maar ik ben achteraf erg blij dat ik een goedkope B&B heb gevonden waardoor ik niet heeel vroeg thuis hoefde te vertrekken. Ook wilde ik geen 30+ km fietsen in de vrieskou dus de volgende reis is het geworden:

• Mariekes auto was niet beschikbaar dus een auto geleend van schoonzus.
• Op zondagmiddag met de vouwfiets in de auto naar Winschoten gereden.
• De auto bij het station geparkeerd en met de vouwfiets in de trein naar Bad Nieuweschans.
• In Bad Nieuweschans naar de overnachting gefietst.
• In de ochtend naar het startpunt gefietst.
• De uiteindelijke wandeling naar Bourtange.
• Vanaf Bourtange met de bus naar Winschoten.
• Met de auto terug naar het startpunt om de fiets op te halen.
• Met de auto terug naar Brabant.

Zo doen wij dat! 

Ik wil graag onthouden dat ik blij verrast was door de spiksplinternieuwe B&B in Bad Nieuweschans die ik had gevonden, en waar alles supernetjes was. De eigenaar die ik 's morgens nog even zag toen ik aanstalten maakte om op pad te gaan nam mijn complimenten graag in ontvangst, waarvan akte.

Ook was er 's avonds nog iets opmerkelijks: er was namelijk niets open om iets te kunnen eten. Dat zou betekenen dat ik een gedeelte van mijn ontbijt/lunch van de wandeling zou kunnen opofferen, of ik zou terug moeten gaan naar Winschoten om daar iets te zoeken maar daar had ik geen zin meer in. Google meldt dat er hier een wellness is die ook een restaurant heeft, en dat zo te zien geopend moet zijn. Het is een kwartiertje lopen maar er is inderdaad een restaurant waar ik uiteindelijk welkom ben, en waar ik de enige ben die niet in een witte badjas en badslippers gekleed is 😊. Ik krijg het gevoel dat iedereen me vreemd aankijkt maar ik laat er mijn hamburger niet minder door smaken.

Maar er moet vooral ook gewandeld worden natuurlijk, en het is een erg mooie etappe geworden.

Ik fiets bij het eerste licht de 7 km naar het startpunt. Ik weet dan al dat ik dit stuk van de route weer terug zal moeten lopen, en omdat het een tweebaans asfaltweg betreft schik ik me op dat moment bij de gedachte dat dit stuk niet zo bijzonder zal zijn om te wandelen. Ik arriveer bij het volkomen verlaten startpunt en ik maak de fiets vast aan een hekje. Ik trek een laagje kleding uit en start mijn wandeling, en voor het eerst sinds ongeveer 1400 kilometer volg ik weer de Duitse grens, absoluut een speciale gedachte.

Het is een paar graden onder nul maar het is volkomen windstil, en binnen geen tijd ben ik warm gewandeld en blijf de hele wandeling lekker op temperatuur, al moeten handschoenen en een wollen muts me daarbij een beetje helpen.

De asfaltweg waar ik even geleden fietste is geen enkel probleem want het ruime uur dat ik hier loop passeren me 3 auto's of zo, voor de rest heerst er absolute stilte. Deze stilte wordt weliswaar af en toe onderbroken door overvliegende ganzen en andere vogels, maar net als als golven tellen die niet als geluid 😊. 

Ik heb een prachtig uitzicht over het berijpte landschap en voel al meteen de 'wandel high', dat speciale gevoel wat er niet altijd maar meestal wel is, en waarvoor ik altijd weer op pad ga. Elke sporter zal weten wat ik bedoel.

Terug in Bad Nieuweschans maak ik een selfie bij het mooie bruggetje en wandel door dit meest oostelijke dorp van ons land. 

Ik weet het, maar het is nog vroeg

Na het dorp passeer ik de A7 en loop een lang recht stuk over een normale weg die precies over de grens loopt en waar ook geen enkel verkeer is, daarna sla ik af naar natuurgebied 'Bovenstreken'.

Het is hier erg mooi en ik geniet enorm van het feit dat ik na al die maanden strand weer 'gewoon' door het Hollandse landschap loop. Dit betekent in geen geval dat ik niet van het strand genoten heb!

Na dit natuurgebied beland ik in dorp Bellingwolde waar ik een prachtig ophaalbruggetje passeer en het 'B.L. Tijdenskanaal' een poosje volg over een erg mooi pad.

Hoe Hollands kan het..

Perfect

Om zo dicht mogelijk bij de grens te blijven moet ik een omweg maken om daarna weer bij hetzelfde kanaal terug te keren. Deze omweg bestaat uit een weggetje waar elke paar honderd meter een mooi huisje verscholen staat tussen de bomen. Bij eentje kijken een aantal pauwen me vreemd aan maar ze willen niet poseren voor een mooie foto. Ook een mooi tafereeltje een paar huizen verder waar een paartje kauwen in de berm tussen de bladeren staan te scharrelen terwijl 2 meter verder midden op de straat een dikke kat zit die het tafereel verlekkerd staat te bekijken en waarschijnlijk beseft dat hij geen enkele kans maakt en dus maar blijft zitten kijken. Ook hier geen kans voor een foto, de dieren gaan elk huns weegs als ik te dichtbij kom.

Zoals gezegd keer ik terug naar het kanaal en volg dit een poosje. Daarna moet ik een paadje in maar tijdens het uitzetten van de route heb ik lang getwijfeld of ik het erop zou wagen deze paadjes te nemen. Het is onduidelijk of het een echt pad is en misschien loop ik me vast. Ik waag het erop en uiteindelijk blijk ik de goede keuze hebben gemaakt. Dat wil zeggen, ik moet een paar meter door een stukje bos struinen om op het volgende pad te komen maar ik verander dit niet aan de 'goede' route. Als het al officieel niet klopt (want alleen Google paadjes) is het geen enkele moeite om dit te overbruggen. Bijkomend voordeel: als ik om me heen kijk zie ik de eerste grenspaal van vandaag, bijna verscholen onder het mos en tussen het onkruid, maar hij staat er echt!

ik heb bijna medelijden..

Daarna wandel ik langs een paar enorme windmolens waarvan de wieken door het ontbreken van wind slechts minimaal ronddraaien, en ik kom weer op een verlaten weggetje aan de Duitse kant van de grens. 

Ik moet een blokje om pension "Hof Hundeglück; Urlaub mit Hund" (echt! 😅) en vanaf daar is het nog 6 km over een heel mooi kaarsrecht pad precies op de grens, helemaal tot het eindpunt bij Bourtange.

zo moet het

Dit stuk route verandert een paar keer van breed naar smal naar asfalt, en ik moet gniffelen als ik voor het eerst weer een 'Grensweg' bordje zie, ik was erop bedacht en er zullen er waarschijnlijk nog vele volgen:

laatste meters 

En zo eindig ik na bijna 32 km de eerste grensetappe na lange tijd, wel flink moe maar vooral erg tevreden vanwege de prachtige route.

Het is nog 1,5 km naar Bourtange waar ik erg graag koffie of warme chocolademelk (met slagroom dankuwel) had willen drinken maar het verder schitterende dorpje/museum is én volledig ingericht als kerstmarkt, én ook volledig gesloten op deze maandag. Jammer, maar de volgende etappe ben ik vanzelfsprekend weer hier, en misschien heb ik dan meer kans.

Bij de bushalte moet ik zo'n 20 minuten wachten waarin ik erg snel afkoel maar ook aan de praat raak met een leuke gepensioneerde man waarmee ik ook nog een gedeelte van de busrit meereis. Hij is erg gezellig (en ondeugend merk ik aan zijn manier van praten) en hij vertelt over zijn vrijwilligerswerk: het onderhouden van ongeveer 40 wandelroutes in de omgeving aldaar, hij kent alle paadjes waar ik zojuist geweest ben.

Maar ook was zijn grote hobby ooit 'ultrafietsen', wat betekent dat hij al of niet georganiseerde fietstochten van vier- of vijfhonderd km op 1 dag maakte, niet te geloven. "Oja, ik heb ook de hele rivier de Rijn afgefietst". Ook had hij vrijwel alle Europese landen gefietst (behalve Corsica). Zulke toevallige ontmoetingen zijn me enorm dierbaar en blijven me altijd bij.

Uiteindelijk stopt de bus bij station Winschoten en vanaf daar haal ik de fiets op bij het startpunt en mag ik nog lekker (not) 3 uur autorijden naar huis. Topdag!

Totale route inclusief vandaag