57. Bourtange - Sellingen

Relive filmpje van deze etappe

Een mooie winterwandeling in Groningen. Vroeger betekende dat sneeuw en kou, tegenwoordig is het op 7 januari 11 graden met een voorzichtig zonnetje, tijden veranderen.

Ik vind het erg leuk dat vriendin Maike met me mee is vandaag. We kennen elkaar al meer dan 30 jaar en we kunnen dagenlang kletsen, wat maar weer eens bewezen is.

We zijn op vrijdag al naar Groningen gereden en hebben nog even tijd om het vestingdorp Bourtange te bezichtigen dat de vorige keer dat ik er was gesloten bleek. Het dorpje is piepklein en vrijwel uitgestorven maar een pareltje om te zien met de mooie ophaalbruggetjes en de (te) mooi gerestaureerde huisjes en straatjes. Daarna nemen we onze intrek in het leuke 'vrienden op de fiets' huisje in de absolute middle of nowhere van het Groninger land (in de buurt van Sellingen) en vertellen en beleven de verhalen van al die jaren.

In de ochtend zijn er een aantal mogelijke scenario's voor de dag, maar in ieder geval maken we de vouwfiets vast aan een bruggetje aan het kanaal bij Sellingen wat aan mijn route ligt. Daarna rijden we met de auto naar het startpunt en laten deze daar achter.

We zetten naar (mijn) traditie onze voet tegen de grenspaal waar ik de vorige keer eindigde en we maken een foto van elkaar:

Start!

Maike is er klaar voor

De afgelopen dagen heeft het hard geregend en ik weet dat we over onverharde paden zullen moeten lopen, dus ik ben een beetje bang voor heel veel modder en onbegaanbaar terrein, maar dat valt achteraf gelukkig mee.

Wel was het met het uitzetten van de route een beetje onduidelijk of er overal een pad is. Op Google Maps lijkt het pad vrijwel de gehele route precies de grens te volgen maar ik heb geleerd dat Maps niet altijd accuraat is, al heb ik daar op dat moment geen zorgen over.

Dat verandert een beetje als na zo'n 3 kilometer het pad stopt en overgaat in weiland. We kunnen alleen nog maar links een weggetje in en een omweg maken, heel duidelijk te zien op het routeplaatje!

Langs deze weg staat een verloren bankje dat verkeerd om staat dus we rusten even en eten wat met uitzicht op de boom aan de overkant van de weg, in plaats van over het landschap.

Het bankje in kwestie

Na een korte stop gaan we verder en verderop in het veld zien we een enorme haas rennen. Het open landschap is erg geschikt om allerlei soorten wild te spotten vinden we, maar buiten het gangbare gevogelte blijft het vandaag bij een aantal fazanten, de genoemde haas en een ree. De wolf houdt zich nog even schuil waarschijnlijk.

De omweg is niet verontrustend want ik weet dat deze wel binnen de perken zal blijven. Er zijn hier vele weggetjes dus de extra afstand is hoogstens een paar kilometer. Dus lopen we een stukje Duitsland in waar het uitzicht eindeloos is en de enorme windmolens talrijk. Een foto om te illustreren hoe groot deze machines zijn:

(hij heeft ook nog wieken)

De route gaat na de omweg weer terug naar de grens, en al staat er nergens aangegeven dat het weggetje aldaar doodloopt is dit helaas toch het geval. Wel is het het soort weggetje wat ik altijd erg leuk vind, namelijk lang en rechtdoor:

Dus vanaf het einde moeten we een heel eind terug of even een alternatief bedenken. Op de kaart is het duidelijk dat een stukje verder wél een echte weg is en hier liet de oorspronkelijke route ook zien dat we een extra blokje om moesten, dus we besluiten maar om de akker een stuk over te steken op de plek waar jaren geleden het pad moet hebben gelopen. Wellicht heeft een boer het pad omgeploegd zodat hij een paar rijtjes extra bieten kon oogsten, geen rekening houdend met een Holländer met een missie! Maar ik maak een aantekening in mijn hoofd dat ik hier de 'officiële' route moet aanpassen voor als ik een eventuele opvolger krijg voor dit avontuur, voor nu is het geen probleem om een stukje af te snijden. 

We komen weer op de goede weg en vinden een prachtige rustgelegenheid bij een kruising, een overdekt terras met goede stoelen en tafels waar zo te zien van alles te koop is in de zomermaanden. We stellen ons voor dat de oudjes uit de omgeving hier dagelijks zitten te handwerken of een neutje te drinken (en te klagen😀), afhankelijk van het tijdstip en of het mannen dan wel vrouwen zijn. Ik maak helaas geen foto van het mooie ding maar wat later zien we er onderweg nog zo een en van die maak ik wel een foto (voor het gevoel). 

zou bij ons ook moeten

We zitten even lekker te zitten maar als we merken dat we afkoelen vervolgen we onze weg. Het is een heerlijke wandeling vandaag en de tijd vliegt voorbij door onze gezellige gesprekken over vroeger, over nu en over alles wat ons bindt en bezighoudt. Natuurlijk hoort er een selfie bij:

Zo lopen we langzamerhand weer richting Nederland en steken de 'grens' over richting fiets. We passeren nog een wei met een onbekend soort geiten en die zijn een foto waard vanwege de enorme hoorns van de enige bok in het gezelschap.

waar kijken jullie naar?

Als we het bruggetje bereiken overleggen we wat we bewust uitgesteld hebben tot dit moment. Als we hier namelijk eerder dan gepland zouden zijn zou ik eventueel verder kunnen lopen tot Ter Apel en Maike zou dan terug kunnen fietsen om de auto op te halen bij het startpunt en dan naar Ter Apel rijden om mij weer op te wachten. Maar vanwege de omweg hebben we inmiddels ruim 15 km gewandeld en we willen ook nog graag lunchen in Sellingen, dus we besluiten dat het zo goed is geweest. We sluiten de etappe en wandelen naar het dorp een paar honderd meter verder. Daar hebben ze meer kerken dan lunchgelegenheden maar uiteindelijk komen we terecht in Herberg Sellingen waar we lekkere soep en een broodje eten.

Dan fiets ik de 11 km terug naar de auto en ik rijd weer naar Sellingen. Vanaf daar is het 2,5 uur rijden naar Cuijk wat op zich een lange rit is maar toch begin ik te merken dat ik langzaam dichter bij huis en het einde van mijn rondje Nederland kom.

Het is me een grote eer dat Maike nu ook deel uitmaakt van mijn avontuur en ik bedank haar voor de fijne wandeling en de gezelligheid! 

Totale route inclusief vandaag