59. Zwartemeer - Coevorden
Wat een prachtige wandeling weer vandaag!
De route bestond grofweg uit 2 delen: eerst door/langs natuurgebied Bargerveen in het uiterste zuidoosten van Drenthe en daarna 23 kilometer langs het water van het Schoonebekerdiep, dat exact de grens volgt aan de bovenkant van de vierkante 'deuk' in de contouren van dezelfde provincie.
Vanwege een treinstaking kon ik niet op de geplande vrijdag naar Drenthe en uiteindelijk maar goed ook, want deze zaterdag was het prachtig om te wandelen. Het was namelijk nul graden, nul wind en nul kans op neerslag. Vooral geen wind betekent (vrijwel) altijd mooi wandelweer.
Op de heenweg win ik een half uur vanwege een onverwachte voordelige overstap en in 3,5 uur (3 treinen en een bus) reis ik naar Zwartemeer waar mijn 59ste etappe begint.
Als eerste volg ik een lange weg het dorp uit richting Bargerveen, en vanaf waar het gewone verkeer niet meer mag komen volg ik zo'n 10 km een betonnen fietspad precies op de grens. Het grootste gedeelte van dit fietspad was er niet in 2000 toen het boekje uitkwam maar de route spreekt voor zich.
Dit natuurgebied vind ik echt heel prachtig. Het uitzicht over het uitgestrekte veengebied is uniek voor het land denk ik, en de absolute stilte en het feit dat het hier volkomen verlaten is geeft me een geweldig gevoel. Ook is mijn humeur bovenstebest dus deze kilometers leg ik al zingend af.
Het is jammer dat mijn telefoon zo'n slechte camera heeft maar voor mijn herinnering is het voldoende.
Voormalig veengebied dus
Hier en daar staat een grenspaal, en op een begeleidend informatiebord staat dat deze gefundeerd zijn op lange palen waarop een groot blok gemetseld is, en daarbovenop staat dan de paal in kwestie. Dit omdat de grenspalen vroeger steeds wegzakten in het veen, leuk weetje.
die zakt niet meer weg
Aan het einde van het natuurgebied volgen er een paar rustige weggetjes richting grens en als ik die bereik check ik de rest van de route even goed en ja hoor, het kanaal dat hier precies de grens markeert moet ik helemaal volgen tot Coevorden. Wow, dat betekent meer dan 20 kilometer langs dit kanaal! Gaaf. Dit pad bestond blijkbaar ook nog niet toen mijn gidsboek geschreven werd dus op dat moment zie ik pas dat het pad slechts een spoor in het gras is. Bordjes laten me weten dat dit een inspectiepad is vanwege het kanaal maar dat het opengesteld is als wandelroute. Dat is met terugwerkende kracht jammer voor de schrijver en zijn kompaan want die moesten al die kilometers over het fietspad langs de drukke weg op ongeveer een kilometer van de grens.
Het ongelijke gras betekent wel dat ik een beetje op mijn stappen moet letten om te voorkomen dat ik een enkel verzwik, maar ik blijf heel vandaag.
Het beekje is erg mooi en het kronkelt zijn weg door het weidse landschap. "Ja maar Ton je wil toch altijd rechte stukken?" Ja dat klopt, zie het als een test.😀
Ik maak om de paar kilometer een foto die ik eigenlijk samen in een collage wilde weergeven maar ik zet er uiteindelijk een paar onder elkaar voor de (mijn) beleving:
Na een poosje zie ik wat ik zover ik me herinner nog nooit in Nederland gezien heb, namelijk een jaknikker. Ik wist eerlijk gezegd niet dat we die nog hadden. En als ik zie dat hij zelfs langzaam beweegt denk ik dat het een museum is dat er voor de bezoeker nog eentje fictief laat werken. Maar als ik verderloop zie ik ze overal, dus mijn veronderstelling is misplaatst. Ook valt na een poosje op dat ze zo te zien allemaal aan de Duitse kant van de grens staan, terwijl aan de Nederlandse kant een soort torens staan die ik niet kan plaatsen.
Jaknikkers zijn overigens prachtige schoolvoorbeelden van mechanische overbrenging, ik sta een poosje gefascineerd te kijken.
En als ik dicht langs zo'n groepje 'torens' loop legt een informatiebord uit wat er gaande is: in Duitsland staan inderdaad nog tientallen jaknikkers op dit olieveld, bij ons waren ze niet meer rendabel en zijn aldus jaren geleden ontmanteld. Maar omdat we een nieuwe manier van oliewinning hebben bedacht kan er nog veel meer 'zwart goud' naar boven worden gehaald. De torens blijken hoogrendementspompen te zijn die door middel van stoom olie op kunnen pompen, 4 keer zo effectief als de jaknikkers. Hiermee is de logica verklaard. Een foto van de pompen:
En als ik dicht langs zo'n groepje 'torens' loop legt een informatiebord uit wat er gaande is: in Duitsland staan inderdaad nog tientallen jaknikkers op dit olieveld, bij ons waren ze niet meer rendabel en zijn aldus jaren geleden ontmanteld. Maar omdat we een nieuwe manier van oliewinning hebben bedacht kan er nog veel meer 'zwart goud' naar boven worden gehaald. De torens blijken hoogrendementspompen te zijn die door middel van stoom olie op kunnen pompen, 4 keer zo effectief als de jaknikkers. Hiermee is de logica verklaard. Een foto van de pompen:
Niet mooi maar veel beter
Wel betekent dit dat er kilometers lang buizen liggen om de olie af en de stoom toe te voeren. Deze staan erg lelijk in dit landschap maar gelukkig hebben ze dat toegegeven op de informatieborden. 
Ik blijf het kanaal braaf volgen en uiteindelijk wordt het pad een smal weggetje waardoor het lopen toch wat vlotter gaat. Ik nader een vreemde toren die in redelijke staat van verval is. Ik vermoed dat het 'kunst' is maar gelukkig is dat niet het geval (je weet maar nooit). Ook hier staat een informatiebord, de toren is een zogenaamde 'luchtwachttoren' vanwaaraf men ten tijde van de koude oorlog laagvliegende (onder de radar) vliegtuigen kon zien aankomen. Dat maakt hem direct een stuk mooier:
Een stukje verder zie ik een eend op een hek landen, als ik dichterbij kom vindt het beest dat geen bezwaar dus hij blijft braaf zitten poseren als ik een foto maak met een jaknikker als decor:
Ik nader Coevorden en uiteindelijk verlaat ik het kanaal. Nu loopt de grens nog een kilometer of zo door het veld maar wel door middel van een smal paadje waar een flink aantal grenspalen staan, op een hoekje zelfs twee.
Ik heb mijn gewoonte weer opgepakt om er een tikje tegen te geven als ik erbij kan, blijft leuk.
Als ik Coevorden bereik moet ik nog een paar kilometer over een industrieterrein, maar uiteindelijk bereik ik de ophaalbrug waar ik wilde finishen.
Ik heb dan ongeveer 38 kilometer gewandeld en ik vond het een van de mooiste etappes van mijn avontuur.
Dit vanwege de schitterende omgeving, het mooie stille koude weer en mijn uitmuntende humeur. Ik voel me maar weer eens enorm bevoorrecht dat ik dit allemaal meemaak! Of had ik dat al eens gezegd?
Jammer maar nodig
Ik blijf het kanaal braaf volgen en uiteindelijk wordt het pad een smal weggetje waardoor het lopen toch wat vlotter gaat. Ik nader een vreemde toren die in redelijke staat van verval is. Ik vermoed dat het 'kunst' is maar gelukkig is dat niet het geval (je weet maar nooit). Ook hier staat een informatiebord, de toren is een zogenaamde 'luchtwachttoren' vanwaaraf men ten tijde van de koude oorlog laagvliegende (onder de radar) vliegtuigen kon zien aankomen. Dat maakt hem direct een stuk mooier:
toch?
Een stukje verder zie ik een eend op een hek landen, als ik dichterbij kom vindt het beest dat geen bezwaar dus hij blijft braaf zitten poseren als ik een foto maak met een jaknikker als decor:
waarvoor dank
Ik nader Coevorden en uiteindelijk verlaat ik het kanaal. Nu loopt de grens nog een kilometer of zo door het veld maar wel door middel van een smal paadje waar een flink aantal grenspalen staan, op een hoekje zelfs twee.
Aan dit paadje dus
Ik heb mijn gewoonte weer opgepakt om er een tikje tegen te geven als ik erbij kan, blijft leuk.
Als ik Coevorden bereik moet ik nog een paar kilometer over een industrieterrein, maar uiteindelijk bereik ik de ophaalbrug waar ik wilde finishen.
Ik heb dan ongeveer 38 kilometer gewandeld en ik vond het een van de mooiste etappes van mijn avontuur.
Dit vanwege de schitterende omgeving, het mooie stille koude weer en mijn uitmuntende humeur. Ik voel me maar weer eens enorm bevoorrecht dat ik dit allemaal meemaak! Of had ik dat al eens gezegd?
Totale route inclusief vandaag:
Reacties
Een reactie posten