61. Kloosterhaar - Ootmarsum

Relive filmpje van deze etappe

Twente! Eerlijk gezegd had ik voor vandaag niet precies een cirkeltje om Twente kunnen tekenen op de kaart. Sorry Tukkers, maar vanaf nu vergeet ik niet meer waar jullie zijn!😌

Tussen de regenachtige dagen door lijkt het erop dat het vandaag min of meer droog blijft, en ik ga nog steeds graag op pad, dus ben ik met auto en vouwfiets naar Overijssel getogen. Ik ben wat grieperig geweest dus ik heb niet voor een al te lange etappe gekozen. Het voordeel van de vouwfietsoptie is dat ik geen rekening met OV-haltes hoef te houden die er soms voor zorgen dat ik iets te ver moet lopen. Dus kies ik een mooi eindpunt op ongeveer 25 km route en zet daar de auto in de berm. 
Dan komt direct het nádeel van de vouwfiets, ik moet namelijk fietsen! En in dit geval betekent dat dat ik 24 km pal tegen de harde wind (kracht 4) in moet trappen om bij het startpunt te komen. Het is ook nog redelijk fris deze ochtend dus ben ik al flink vermoeid en mijn handen en voeten tintelen als ik mijn wandeling nog moet beginnen. Ik besluit even op adem te komen in een bushokje en eet en drink wat.

 
Als ik uitgepuft ben start ik de etappe en het duurt minstens een half uur voor mijn hele lichaam op temperatuur is en hersteld van de (voor mij) redelijk zware fietstocht. Wel loop ik (dus) alle kilometers vandaag met de wind in de rug dus ik krijg wat terug voor mijn inspanningen op het fietsje.

Ik heb me een beetje zorgen gemaakt om de eerste meters van de route: er staat een 'doodlopende weg' bordje zonder 'uitgezonderd wandelaars' weet ik van de vorige keer, maar een man die daar in een schuurtje aan het werk is stelt me gerust, de weg gaat verder als paadje naast een sloot en komt weer uit op een normale weg. Zorg weg.
Daarna volg ik een stukje het fietspad langs de N343 waar ik even geleden nog fietste en duik dan het bos in. En vanaf daar is de route erg mooi.
Als eerste een paar kilometer mooi bospad dat precies op de grens loopt. Hier en daar staan mooie oude grenspalen die vanzelfsprekend mijn route eer aan doen. Ik heb ze niet geteld maar uiteindelijk zal ik honderden grenspalen een tikje (schouderklopje) hebben gegeven. 

mijn vrienden

Als het pad niet langer de grens volgt moet ik een stukje over een absolute modderbaan, het is hier goed opletten dat ik niet onderuit ga maar dat leed blijft me gelukkig bespaard.

Zoiets 😏

De volgende 10 kilometer loop ik over de inmiddels bekende smalle weggetjes in het grensgebied, flink lange rechte stukken met als enige bebouwing de verspreide boerderijen, de meeste zijn mooi gebouwd en goed onderhouden, en dat maakt het leuk om er even wat langer naar te kijken.

mooi kneuterig

Wel wil ik hier voor het eerst op dit avontuur iets politieks kwijt: ik ga me langzamerhand nogal ergeren aan de op kop hangende Nederlandse vlaggen overal. Ik zal me er op deze plaats niet over uitweiden maar ik vind het niet goed en wil het me later kunnen herinneren. Zo!
Ik moet een poortje met veerooster door en plotseling sta ik in een prachtig natuurgebied. Dit blijkt de 'Manderheide' te zijn en het bestaat inderdaad voornamelijk uit heide. Ik vind het even erg jammer dat ik vandaag geen zon te zien krijg want dit zou het plaatje nog veel mooier maken. Ik zie later in het Relive filmpje dat de heide uit 2 grote cirkels bestaat, en dus door de mens is aangelegd. Na verschillende (landbouw)functies gehad te hebben zo lees ik is, het nu dus natuur geworden.

De 'cirkel van Mander' 

En het mooie pad daaromheen 

Ik denk even aan een spreuk die Anne-Miek me deze week stuurde: "Die wahre Entdeckungsreise besteht nicht darin, neue Landschaften zu suchen, sondern mit anderen Augen zu sehen". Kern van de boodschap volgens mij: "Het gaat er niet om nieuwe dingen te zien maar om met andere ogen te kijken". Prachtig!
Dit gehele gebied wordt omzoomd door mooie slingerende paadjes, het is heerlijk om hier te wandelen.
Ook hier is het landschap mooi glooiend met af en toe een steil stukje, en ik blijk zowaar de 'Galgenberg' (65 m) te hebben beklommen, toe maar! verder lijkt het precies op het gebied van de st. Jansberg tussen Mook en Milsbeek.

Prachtig uitzicht

Het valt me ook vandaag weer op dat ondanks de vele wandelroutes die hier aangegeven staan en waarvan ik er diverse een stukje volg er toch vrijwel niemand aan het wandelen is. De tientallen paaltjes met gekleurde pijlen en knooppuntinformatie staan er daardoor een beetje verloren bij. Goed, het moet af en toe gezegd. 

Dan zie ik ergens van een afstandje een man bezig om 2 Belgische paarden achter een klein tractortje te spannen. De paarden lijken er geen problemen mee te hebben en ik loop weer verder. Maar na een tiental meters check ik mijn route en ik loop verkeerd zie ik, ik moet juist het paadje in waar de paarden staan. Dus ik loop die kant op en inmiddels is de tractor gestart, de paarden sjokken er rustig achteraan. Ik kan ze niet passeren dus ik loop een poosje in hetzelfde tempo achter het tafereeltje aan. Als ze op hun bestemming zijn, 'Hoeve Springendal', praat ik even met de man op de tractor: de paarden zijn dit gewend en moeten vanavond een kar met kinderen trekken die een smokkelroute gaan beleven, we bevinden ons nu eenmaal bij de grens. De kinderen logeren op het vakantieparkje van dit landgoed en dit is een van de activiteiten. Klinkt erg leuk en de paarden willen best op de foto:

Tenslotte mag ik een stukje over het genoemde vakantiepark en door het bos, en uiteindelijk kom ik uit op de weg die ik vanmorgen heb gefietst. Heel in de verte (2 km+) zie ik de auto staan en ik wandel er tevreden naartoe. Ik tik de etappe af na 26 en een beetje kilometers, blij verrast door het prachtige Twentse landschap.

 Totale route inclusief vandaag: