62. Ootmarsum - Noord Deurningen

 

Relive filmpje van deze etappe

Een zonovergoten dagje Twente. En een prachtige route als decor daarvoor.

Vandaag is vriend Paul met me mee. Het is inmiddels bijna 2 jaar geleden dat ik Paul een dag mocht vergezellen op zijn pelgrimstocht van Nijmegen naar Eijsden ten behoeve van het KWF en het is leuk dat hij nu ook deel uitmaakt van mijn tocht. Ook is Paul met een vergelijkbaar avontuur als dat van mij bezig maar toch ook heel anders: hij loopt in etappes naar de Noordkaap! Fantastisch en ik hoop ook ooit een stukje van die route mee te mogen maken!

Verder is er nog iets opmerkelijks te melden vandaag: Paul is namelijk de eerste mannelijke metgezel op mijn rondje nadat een heel rijtje vriendinnen hem voorgingen! Daar mag van alles van gevonden worden maar er kunnen verder geen rechten aan worden ontleend!😅

Kortom, we hebben onderwerpen te over om over te praten tijdens deze voor ons beiden relatief korte etappe.

Paul haalt mij om 8 uur op en we rijden door de mist richting Overijssel. De weersvoorspelling voor vandaag is gedurende de week wat verslechterd maar we mogen in elk geval wat zon verwachten, wat achteraf ruimschoots het geval is! Onderweg verdwijnt de mist geleidelijk en als we in Noord Deurningen (het eindpunt) arriveren om daar de fiets achter te laten is het inmiddels onbewolkt. Dan rijden we naar het startpunt en parkeren de auto op precies dezelfde plek als waar ik hem vorige week achterliet, maar toen vanzelfsprekend als eindpunt.

Het vrolijke hondje van de boerderij bij de start loopt de eerste meters van de dag al schooiend en kwispelend met ons mee, maar we zijn niet te vermurwen en geven hem niets. 

De eerste kilometer van onze etappe lopen we op een mooi breed zandpad met een betonnen fietspad erlangs door het prachtige Twentse landschap. Het is nog koud en er ligt ijs op de vele slootjes maar het gebrek aan wind doet de kou vrijwel teniet. Al bij de eerste bocht vinden we de eerste grenspaal van deze dag, en omdat de route voor een flink gedeelte precies over de grens loopt zien we er best veel vandaag. De grenspaal moet wel met een boom vechten om zijn plekje:

Ik was hier eerst!

We moeten een omweggetje lopen om de dichtstbijzijnde brug over het kanaal 'de Dinkel' te bereiken en gaan verder over de mooie rustige weggetjes en paadjes. We passeren landgoed "De Holtweijde", gemarkeerd door mooie zuilen die waarschijnlijk ooit bij een poort hoorden:

Welkom

Het valt op dat evenals vorige week vrijwel alle bebouwing bestaat uit boerderijen. En dat al deze boerderijen prachtig gebouwd en onderhouden zijn:

chique

Bij het huis dat bij deze boerderij hoort is een mevrouw het beddengoed aan het uitkloppen uit een slaapkamerraam. We groeten haar en maken haar een compliment over de boerderij. Een kort praatje volgt waarin ze vertelt dat ze hier geboren en getogen is, wij op onze beurt delen haar mee wat ons hier brengt, en als we weer verdergaan negeren we haar vriendelijke advies over de te volgen route (want die ligt vast!).

We steken de grens weer eens over en volgen een straatje met de onmiskenbare bovengrondse stroomvoorziening die altijd alle twijfel wegneemt over in welk land ik op enig moment ben. We vinden hier een prachtige pauzeplek en rusten even.

smakelijk

Het is fijn om de hele dag met Paul te praten over serieuze (Paul lijdt aan chronische lymfatische leukemie waar hij tot nu toe gelukkig geen last van ondervindt) en veel minder serieuze onderwerpen zoals de vele grappige anekdotes over de belevenissen van de vriendengroep waar we samen deel van uitmaken.

We genieten van het erg mooie landschap, en zomaar ergens midden in het weiland staat een grenspaal om aandacht te vragen, het levert een mooie foto op:

Dan komen we bij het noordelijkste punt van de dag. We volgen namelijk het 'puntje' rechtsonder in de 'hap' uit Nederland in Overijssel. We moeten een kilometer lang het fietspad langs een drukke weg volgen en maken dan een scherpe bocht naar rechts het bos in (en weer zuidwaarts). Op Maps is hier een paadje te zien op de grens maar ik weet nooit van tevoren hoe mooi (of juist niet) zo'n paadje is. Het blijkt een fantastisch mooi pad te zijn en we mogen het maar liefst 8 km volgen. De zon schijnt vrolijk door de takken, het waait niet of nauwelijks en het uitzicht varieert tussen mooie vennetjes en uitgestrekte weilanden aan de Nederlandse kant en het bos aan de Duitse kant, terwijl het smalle paadje zelf ook prachtig is en heerlijk loopt. Super! 

Ik selecteer een paar foto's van dit bijzonder mooie stuk: 

Nou dit dus allemaal

Als we het pad uiteindelijk verlaten maken we de verplichte selfie van de dag 😊,

en we mogen nog een een stukje over een rustig weggetje. Uiteindelijk lopen we langs een wat drukkere weg die we volgen tot het eindpunt van vandaag bij de grensovergang naar Nordhorn. we hebben er dan 22 km op zitten. Het ziet er allemaal wat mistroostig uit hier maar dat wordt goedgemaakt door restaurant 'Centropa' waar ze een welverdiend biertje voor ons tappen en een lekkere schnitzel serveren.

Dan laat ik Paul achter in het restaurant en fiets de 10 km terug naar het beginpunt om de auto op te halen. Dat fietsen gaat prima ondanks de tegenwind die inmiddels opgestoken is, en ruim binnen de verwachte tijd ben ik weer terug bij het restaurant en we rijden terug naar Brabant.

Zo sluit ik etappe 62. Het was wederom een supermooie route door Twente en een erg gezellige dag. Bedankt Paul!

Totale route inclusief vandaag: