63. Noord Deurningen - Losser

 

Relive filmpje van deze etappe

Op voorhand zou ik Overijssel niet als mooiste wandelprovincie hebben genoemd, maar de tussenstand na vandaag wijst toch zeker in die richting. Want wat een prachtige wandeling weer.

Ik was dit weekeinde eigenlijk niet van plan om op pad te gaan vanwege de zoveelste treinstaking op vrijdag en de afwezigheid van de auto op zondag, maar de positieve wending diende zich aan in de vorm van vriendin Michelle. Ik ken Michelle vanwege het volleybal en we hebben een aantal malen samen gewandeld als voorbereiding op de vierdaagse. We hadden al afgesproken dat ze een keertje een etappe mee zou lopen, en haar berichtje op zaterdag met de vraag of het nu uitkwam kwam dus zeer gelegen!

Michelle vindt het geen probleem om te rijden en het wordt nog veel beter als ze meldt dat ze 2 elektrische fietsen kan meenemen om relaxt van het eindpunt naar de start te kunnen fietsen.

Zo gezegd zo gedaan, en omdat de reistijd nu snel afneemt rijden we niet al te vroeg naar Losser en parkeren daar de auto bij de finish. Het vriest nog als we tegen de wind in de 18 km naar de start fietsen en we komen redelijk verkleumd (maar niet moe!) bij de start.

We drinken nog even wat warms in een restaurantje wat daar gelukkig is, en als we weer op temperatuur zijn starten we etappe 63 onder een stralende winterzon.

We lopen een paar honderd meter over de Grensweg en dan volgt direct een prachtig pad langs een kanaal waar zwanen en andere watervogels flink aan het vechten zijn met hun rivalen. Het zal wel iets met de naderende lente te maken hebben..

We volgen een smal weggetje richting grens dat al snel overgaat in een supermooi bospad dat daadwerkelijk óp de grens ligt. We hebben uitzicht op mooie stukken heide en groene grasvelden aan de ene kant en een strook bos aan de Duitse kant.

Erg mooi wandelen zo

Aan dit pad staan vele grenspalen die ik natuurlijk allemaal even aantik, en eentje meen ik te moeten beklimmen om op te poseren. Michelle zegt er wijselijk niets van en maakt braaf een foto. 😊

knap hoor Ton!

Als we niet verder over de grens kunnen moeten we een paar binnenweggetjes volgen door het Overijsselse landschap. Het is hier erg mooi en het valt wederom op hoe mooi de boerderijen hier zijn. Ik heb er geen foto van vandaag maar ze hebben allemaal mooie houten gevels en zien er zeer goed onderhouden uit. Onthouden voor het volgende verslag.

zulke paadjes lopen heerlijk

Wat verder lopen we het bos 'Lutterzand' in en volgen een aantal kilometers een fijn breed zandpad door het bos. Hier en daar staan museum-achtige huisjes in het bos, leuk om naar te kijken, en ook valt het op dat er nu veel meer wandelaars zijn dan de afgelopen weken. Nou ja, het is zondag en prachtig zonnig dus zo vreemd zal ik dat maar niet vinden.

We lopen lekker en kletsen de hele weg. Michelle is fijn gezelschap en tussen de volleybalperikelen en persoonlijke verhalen door lossen we en passant wat wereldproblemen op, want zo gaat dat! 

Overigens: ik vond (en zeg nog steeds) dat ik eigenlijk liever alleen loop, maar ook nu weer merk ik hoe enorm dierbaar al die fijne gesprekken onderweg me zijn als er iemand meegaat. Misschien had ik dat achteraf iets vaker moeten doen, al is spijt een te groot woord voor dit gevoel. Deze gedachte is denk ik iets prominenter geworden nadat Marieke een cursus 'wandelcoach' heeft gevolgd waar ik als vrijwilliger de examendag (als gecoachte) van heb meegemaakt, dat was erg leuk. 

Goed, we willen even rusten maar de bankjes zijn of bezet of ze staan in de schaduw, en dat is toch echt te koud vandaag dus die laten we gaan. De campings die we passeren hebben ook geen horeca zo te zien maar als we de A1 door middel van een bruggetje gepasseerd zijn vinden we uiteindelijk een mooie boomstronk in de zon die uitstekend dienst doet als rustplek, en we eten en drinken onze meegebrachte versnaperingen. 

prima zitje

Na deze pauze komen we weer bij een voormalige douanepost en ik vraag me even af hoe vaak ik uiteindelijk van het ene naar het andere land zal gaan op mijn tocht. Dat is trouwens wel te achterhalen met alle opgenomen routes maar ik ben het vooralsnog niet van plan. 

Dan had ik aan de Duitse kant blijkbaar nog wat tegoed: een lang recht stuk weg inclusief stroompalen, die ontbrak nog!:

"En dit is dus mooi?" Vraagt Michelle 😅 

Aan het einde van dit stuk is de route heel even onduidelijk (door het hekje!), maar vinden we uiteindelijk nog een mooi stukje bospad rondom de 'Baggersee Bardel', een zandafgraving waarvan de omgeving mooi is ingericht. 

Tenslotte komen we bij een groepje gebouwen waar het lijkt of we over een erf lopen, maar het blijkt precies zo te moeten, het is inderdaad de weg. En als we om de schuren heen lopen we zien de ingang van het restaurantje waar de auto geparkeerd staat. Er staat een grenspaal (nr. 6) die ik naar officieel etappepunt promoveer, en na 19 km en een beetje is hier het einde van deze wandeling.

Het restaurant is open en serveert pannenkoeken met spek, zeer welkom na zo'n frisse wandeling, en als we die op hebben rijden we tevreden naar huis in een decor van prachtig avondrood.

Ik vind Overijssel echt veel mooier dan ik had verwacht, en ik ben zeer benieuwd wat er nog in het verschiet ligt. Maar eerst vandaag: Michelle zeer bedankt voor de gezellige dag!

Totale route inclusief vandaag: 1837 km