64. Losser - Enschede

 

Relive filmpje van deze etappe

En wederom verrast Overijssel me, wat is het hier toch mooi om te wandelen. Ik besef natuurlijk dat ik alleen het grensgebied heb gezien maar als dat representatief mag zijn voor de gehele provincie dan is dit mijn favoriet (tot nu toe want er komt er nog eentje).

Het is nog steeds koud (rond het vriespunt) als ik deze vrijdag besluit weer op pad te gaan, maar er wordt een zonnetje aangekondigd met een zwakke wind uit het noorden, dus van de kou krijg ik geen last.

Ik neem de eerste trein en de reisplanner zegt dat de heenreis me bijna 3 uur gaat kosten, maar vanwege een gunstige overstap en daardoor betere aansluitingen ben ik al in 2 uur en 10 minuten in Losser. Het is 3 km lopen vanaf de bushalte naar de start bij het restaurant van vorige week en dan dan vertrek ik goedgemutst voor etappe 64.

Ik mag meteen weer een mooi paadje in door het bos en hier staan vlak bij elkaar maar liefst 2 Mariakapelletjes, waarvan er eentje het tot dit blogje schopt:

Het genoemde paadje

De 'mooiste' van de 2 😏

Daarna loop ik weer door het kenmerkende landschap: brede zandpaden met een verhard fietspad erlangs, en het is hier wederom heerlijk rustig. 

Ik kijk even goed op de route op mijn telefoonscherm, want hier moet ergens 'grenspaal 1' staan en die wil ik niet missen. Ik moet een stukje weg van het 'officiële' pad om hem te vinden maar dan staat daar, tegen de vangrail aan (sjonge), de op één na beroemdste (na het drielandenpunt) grenspaal in Nederland.

2 van de 3 kanten van grenspaal 1

Ik kijk even rond of ik niets mis want het plaatje op de paal zegt '862' maar ik begrijp het al snel, dit is dus zowel grenspaal 862 als grenspaal 1. Ik heb er inmiddels het een en ander over gelezen en in het kort komt het hierop neer (en dat wil ik onthouden): de grenspaal is er neergezet in 1659 op het toenmalige drielandenpunt tussen Overijssel, Bentheim en Munster.

In 1815 heeft men grenspalen gezet tussen 'de Nederlanden' en Pruisen. Die grens begon bij Schengen in Luxemburg dat indertijd bij 'Nederland' hoorde. 

Hier bij Overdinkel stopte toen Pruisen (en dus de nummering) en ging over in het autonome Hannover. Onze grens met Hannover liep door tot Nieuwe Statenzijl (de Dollard), vandaar dat dit tevens paal '1' is. Ik ben zogezegd niet bovenmatig geïnteresseerd in onze vaderlandse geschiedenis maar zo'n markant punt en zeker tijdens deze grenswandeling maakt het toch speciaal. 

Mooi, weer verder. Ik volg een fietspad 'dubbeleweg' en een zijweg vanaf hier heet 'invalsweg' zie ik. Daar denk ik even over na, als mijn associatie klopt is het op z'n minst een beetje vreemd!

Na een poosje kom ik weer eens bij de Dinkel uit, dit riviertje zie ik nu al tijdens 4 etappes geloof ik en dat blijkt achteraf inderdaad zo te zijn. Ik volg het pad langs de rivier en moet deze een aantal keren via een bruggetje oversteken. Ook dit gebied is erg mooi en ik word vrolijk van een aantal bordjes aan de Duitse kant van de grens: in Nederland kennen we bordjes die aanmoedigen om even te knieheffen, push ups te doen, te springen of anderszins fit te blijven/worden. Hier doen ze dat heel anders: de bordjes moedigen me aan een lied te zingen! Ik ken de liederen helaas niet maar ik raadpleeg vriendin Martina die Duits is, en binnen enkele minuten laat ze weten dat het een oud Duits pareltje betreft, en lief dat ze dat compleet met YouTube link doet! Dus menschen: klik op de link en zingt allen mee!

Uit volle borst!

Er word nog meer gelachen vandaag maar daarvoor moet ik een paar kilometer over het fietspad langs de drukke N731. Mijn beloning aan het einde hiervan is mijn eerste bezoek ooit aan het dorp Glanerbrug.

Glanerbrug speelt een hoofdrol in een voorstelling van de grappigste (bescheiden mening) cabaretier van Nederland, namelijk Herman Finkers, en in mijn hoofd herhaal ik de teksten die me aan het huilen hebben gemaakt van het lachen ("GLANERBRUG HEEFT KABELTELEVISIE.."). Haha!

Iets heel anders ook in Glanerbrug: ik heb al erg lang geen koffie met appelgebak meer gehad op mijn route, maar vandaag herstel ik deze traditie en blijf lekker een half uur zitten in de koffiecorner van de plaatselijke bakker. Dan loop ik het dorp weer uit en steek de grens over naar de Duitse kant. De bebouwing stopt abrupt en na een paadje volgt weer een fietspad langs een redelijk drukke 80km-weg, gelukkig maar weer voor even. Ik prijs me vandaag weer gelukkig dat ik niet precies weet waar ik terechtkom qua landschap, want de rest van de route is weer onverwacht supermooi. Eerst een prachtig stuk door de natuur over een breed pad, ook staan hier erg mooie grenspalen,

maar ook zie ik niet al te ver in een weiland een groep van 7 reeën, die aan hun bewegingen te zien zeer alert zijn op elk geluid. Als ze mij na een poosje opmerken gaan ze rustig richting het bos en zien mij blijkbaar niet als groot gevaar. Helaas zijn ze iets te ver weg voor een foto, maar een Schotse hooglander lijkt te willen zeggen: "nou dan poseer ik wel even ter compensatie..":

Zo goed?

Een bruggetje brengt me aan de andere kant van de N35, en hier mag ik genieten van weer een prachtig natuurgebied, het 'Aamsveen' deze keer. Het pad door dit gebied is slechts een kronkelend paadje, en aan de bordjes te zien volg ik hier het 'Noaberpad'. Dit bekende pad heb ik al vaker een stuk(je) gevolgd, vanaf de provincie Groningen zelfs, en ik neem me voor eens op te zoeken waar deze route overal naartoe gaat.

super

Als ik het gebied verlaat heb ik nog 2 km relatief saaie weg te gaan naar mijn eindpunt van vandaag, namelijk een van de toegangswegen naar Enschede. Daar stop ik mijn etappe na 23 km maar ik moet nog zo'n 20 minuten richting de stad lopen om bij een bushalte uit te komen. In de verder lege bus mag ik de chauffeur mijn verhaal vertellen, hij lijkt oprecht geïnteresseerd 😊.

De terugreis verloopt prima en ik kijk terug op weer een heerlijke vrolijke dag in Overijssel!

Totale route inclusief vandaag: 1860 km