66. Oldenkott (DE) - Oeding (DE)

 

Relive filmpje van deze etappe

Het weer is grijs vandaag. Vorige week tijdens het plannen leek het of het droog zou blijven maar uiteindelijk valt er vrijwel de hele dag een nauwelijks waar te nemen motregen. Ik heb er geen last van tijdens het wandelen dus geen probleem, het is achteraf alleen een klein beetje jammer dat er geen zonnetje schijnt op deze mooie route. Het is een graad of 9 en windstil, de jas gaat na een paar kilometer de rugzak in, prima zo.

Ik kom voor het eerst in Gelderland vandaag maar niet vanaf de start, want de eerste 17 km blijf ik aan de Duitse kant van de grens. 

Ondanks dat ik steeds dichter bij huis kom is de Achterhoek toch nog relatief moeilijk te bereiken met het openbaar vervoer. Het kost me 3 treinen en 2 bussen om naar mijn start te reizen en ik doe er 3 uur over. Dat is niet erg maar valt wel op. Leuk is dat de buurtbus die me naar de grens brengt dezelfde chauffeur heeft als de vorige keer met Gertie op hetzelfde stukje (de andere kant op). Hij herkent me nog en wenst me een mooie wandeling. Wie weet is hij zelfs wel de enige chauffeur op deze route!

Bij het mooie grensovergangetje van de vorige keer start etappe 66 en het kenmerkende landschap van dit gedeelte van onze grensstreek trekt weer direct aan me voorbij. Overal zijn smalle weggetjes waar geen enkel verkeer is, het uitzicht is prachtig over weilanden en natuurgebieden en lange stukken van de route gaan over paadjes in het midden van een strook bos dat de daadwerkelijke grens aangeeft. Mijn gewoonte om alle grenspalen die binnen een paar meter aan mijn route leggen even aan te tikken kost me meer tijd dan normaal, het zijn er werkelijk tientallen vandaag. Ook zijn er veel verschillende soorten deze keer. De mooiste, die van zandsteen, zijn prachtig verweerd en bemost, maar de piramidevormige zijn ook heel statig. Een boer heeft ergens een grenspaal als weipaal gebruikt, compleet met prikkeldraad. Ik vind het eigenlijk niet kunnen!

mooi oud

Ik volg een stuk route om het 'Zwillbrocker Venn', de laatste kans om eventueel flamingo's te zien, maar helaas worden deze wonderlijke vogels (voor Nederlandse begrippen) geen onderdeel van mijn tocht want ik zie er geen, wel is er in het ven een flink kabaal van de vele soorten watervogels. Overigens zie ik ook vandaag weer een ijsvogeltje, de onwerkelijke blauwe kleur blijft prachtig.

langs het ven

Na dit natuurgebied loop ik lekker verder, ik ben vrolijk en ik geniet van de mooie omgeving, het doet me goed. In de weilanden om me heen zie ik een paar keer een groep reeën lopen, prachtig om te zien altijd.

erg mooi wederom

Dan zie ik zie op mijn scherm dat ik uiteindelijk Gelderland betreed, de 10de provincie tijdens dit avontuur. De 'grensovergang' is het vermelden eigenlijk niet waard, maar vanwege de historische waarde, vooruit:

tadaa..

De slogan "Gelderland levert je mooie streken" blijkt op waarheid te berusten. Er staan weer overal prachtige boerderijtjes en huizen in karakteristieke stijl: wel min of meer hetzelfde als in Overijssel dus misschien moet de titel 'mooiste wandelprovincie' gedeeld worden. Dat besluit ik dan maar als ik deze provincie achter me laat.

soort openluchtmuseum in het echt

Een kaarsrechte sloot volgt de grens een paar kilometer lang, het pad naast de sloot is mooi en in de verte zie ik een hert de sloot oversteken, maar geen kans voor een foto van het dier.

Wel ben ik hier in de buurt voor de 2de keer (in bijna 2000 km) bang voor een grote hond die midden op straat staat te blaffen en te grommen. Ook deze keer kost het me moeite om al mijn moed te verzamelen en door te lopen maar ook nu doe ik het toch. De hond blijft me lang achtervolgen en gromt best lelijk maar ook deze keer kom ik er zonder kleerscheuren vanaf (letterlijk ). Ik ben blij als het beest me uiteindelijk laat gaan maar dit bevalt me allerminst.

Goed, na dit betrekkelijke leed volgt weer een mooi bospad en ik vergeet het voorval weer.

geen twijfel of ik hier moet zijn

Langzamerhand nader ik het einde van de etappe maar er komt nog een leuk stukje en ik moet glimlachen als ik het bereik. Ongeveer 40 meter verder gaat mijn route verder over deze weg, maar eerst moet ik een omweg maken omdat er een geldig paadje dichter bij de grens is dan de weg waarop ik loop. Van mijn hoofd mag ik deze stukjes nooit overslaan, en ik heb de regels nu eenmaal niet bedacht. 

O wacht, ik heb de regels wél bedacht! Nou ja..

😅

Ik bereik de drukke weg naar het dorp Oeding waar ik na 34 km de etappe eindig. Ik wandel het dorp in en neem intrek in het mooie oude hotel dat ik hier geboekt heb.

Als ik aan de bar een welverdiend biertje drink zit hoor ik een oudere dame vertellen over de Camino die zij gelopen heeft. Ik schuif een stukje op richting het gesprek en de dame blijkt de scepter over dit hotel te zwaaien. 

Een mooi (wandel)gesprek met een echtpaar uit Groningen en de genoemde dame vult de tijd tot Marieke arriveert die me morgen zal vergezellen. We eten lekker in het restaurant van het hotel en daarna keren we terug naar de bar om de mooie verhalen van de mevrouw met plezier aan te horen. We krijgen zelfs nog de plaatselijke schnaps, geserveerd op een tinnen lepel! En zo komt een einde aan een vermoeiende maar erg leuke wandeldag. Morgen verder!

Totale route inclusief vandaag: 1914 km